Urlop wcale nie jest czasem, który trzeba spędzić wylegując się na gorących piaskach Gran Canarii. Bo choć w samym plażowaniu nie ma absolutnie nic złego, aktywny wypoczynek jawi się tu jako realna i ciekawa alternatywa, szczególnie gdy całe dnie przesiadujemy bądź to harując w korpo, bądź to pisząc kolejną pastę. Gdy pragniemy przyjemnie się zaktywizować, przeżywając jednocześnie wizualną ekstazę, ratuje nas właśnie treking. Bo przecież gór w Europie nigdy nie zabraknie. Dlatego dziś przygotowaliśmy dla Was kilka propozycji aktywnego, górskiego wypoczynku.
Zaczynamy od wąwozu, którym nie pogardzą ci z Was, dla których wylegiwanie się na plaży pozostaje nieodłączną częścią wakacji. Wąwóz Masca znajduje się na Teneryfie – jednej z Mekk polskiego (i europejskiego) ruchu wakacyjnego. Sama trasa rozciąga się na długości 4,5 kilometra, prowadząc z malowniczej wioski Masca w dół wąwozu, aż do osamotnionej plaży zewsząd otoczonej klifami. Tam będziemy mogli się poczuć jak prawdziwi piraci z Karaibów (choć to przecież „tylko” Kanary). Cała trasa jest zjawiskowa, non stop ukazując nam filmowo-bajkowe kadry. Zasadniczo istnieją dwie możliwości powrotu: trzeba albo znów pokonać 600 metrów przewyższenia do wioski, albo statkiem odpłynąć w siną dal (tę drugą opcję trzeba jednak wcześniej załatwić: koszt transportu do Los Gigantes to około 10 Euro). Na szlak najlepiej wybrać się latem (w czasie deszczów zamienia się on w jeden wielki potok), pamiętając oczywiście o odpowiednim sprzęcie. Uczciwie trzeba również przyznać, że jest to jedno z popularniejszych miejsc Teneryfy, więc na samotną wędrówkę raczej nie mamy co liczyć.
>>>ZOBACZ Także: Najlepsze i najciekawsze miejsca Polski!
Pozostając w hiszpańskich klimatach, drugą propozycję stanowi '”Droga Króla”. Ten otwarty po raz pierwszy w 1920 roku szlak nie oferuje nam wprawdzie jakiś wybitnych różnic wysokości, może za to zapewnić wysoki poziom adrenaliny przez całą swoją długość (ponad 7 kilometrów). Caminito del Rey jest ścieżką wiodącą po ścianach wąwozu El Chorro, niegdyś mającą zapewniać połączenie pomiędzy elektrowniami dwoma częściami elektrowni. Przez lata niszczała, stając się najbardziej niebezpieczną drogą wspinaczkową świata, by w 2015 roku zostać otwartą na nowo w odświeżonej (i bezpiecznej) formule. Dziś jest to jedna z najbardziej imponujących tras spacerowych świata, która zapewnia niezapomniane doznania. Plusem „Drogi Króla” jest również jej bliskość kurortów wypoczynkowych (w tym przypadku Malagi), dzięki czemu ten „spacerek” można spokojnie połączyć z plażowymi wakacjami.
>>>SPRAWDŹ: Co jeszcze warto zobaczyć w Hiszpanii?
Czas przejść na prawdziwie górskie szlaki (i to z przytupem, bo w najwyższe góry Europy). Raptem kilkadziesiąt kilometrów za Salzburgiem rozpoczyna się niezwykle malownicza kraina Salzkammergutu, będąca idealnym połączeniem polodowcowych jezior i średniej wysokości skalistych szczytów. Wśród wielu tras oferowanych przez ten region, jedną z najciekawszych propozycji wydaje się wejście na Schafberg – górujący nad St. Wolfgang szczyt, niemożliwy do pomylenia z żadnym innym. Droga na górę może być dość męcząca (około 1200 metrów przewyższenia), jednak towarzyszące jej widoki z pewnością będą wystarczającą rekompensatą. Jednak dla tych którzy nie wierzą w swoje siły istnieje pewne ułatwienie: na szczyt Schafbergu prowadzi wybudowana w 1893 kolej wąskotorowa, będąca jednocześnie najbardziej stromą kolejką parową Austrii. Planując wszystko z odpowiednim wyprzedzeniem (i poświęcając temu odpowiednie fundusze) można również spędzić noc w znajdującym się na Schafbergu hotelu.
>>>SPRAWDŹ: Czego nie możesz przegapić będąc w Austrii?
Piękne europejskie szlaki znajdują się również na naszym karpackim podwórku. Ciekawą propozycją może być tutaj jedyna trasa przechodząca przez sielankowe Tatry Bielskie. Mimo, iż niemożliwe jest oficjalne wejście na żaden ze szczytów pasma, jedyna otwarta trasa na Szeroką Przełęcz jest prawdopodobnie jednym z piękniejszych i spokojniejszych tatrzańskich szlaków. Mimo, iż trasa prowadzi „jedynie” na przełęcz, trzeba przygotować się na wymagające podejście. Niech o atrakcyjności Tatr Bielskich świadczy fakt, że to właśnie w znajdującej się u jego stóp Jaworzynie funkcjonował rządowy ośrodek wypoczynkowy, którego bywalcy wymogli zamknięcie niemal wszystkich lokalnych szlaków. Poza dygnitarzami pasmo to upodobały sobie również kozice, które prawdopodobnie spotkacie przy szlaku.
Choć Bułgaria może się kojarzyć głównie z czarnomorskimi plażami, państwo to jest pełne pasm górskich, wśród których prym wiodą Piryn i Riła. I to właśnie najwyższy szczyt tego pierwszego pasma szczególnie polecamy. Cała wyprawa rozpoczyna się w schronisku pod Wichrenem, do którego spokojnie dojedziemy samochodem (mimo imponującej wysokości ponad 1900 metrów nad poziomem morza). Choć trasa na marmurowy wierzchołek Wichrenu może być w pewnych momentach uciążliwa, żaden poważnie przygotowany do górskiej wędrówki Mirek nie powinien mieć problemów z wejściem na szczyt. Jako, że Wichren jest trzecim co do wielkości szczytem Bałkanów (po rilskiej Musale i olimpijskim Mitikasie), turystów na szlaku nie brakuje. Wciąż jednak jest to absolutnie piękna wyprawa.
>>>ZOBACZ Także: Co jeszcze może zaoferować Wam Bułgaria!
Teraz opcja dla prawdziwie zahartowanych włóczęgów: jedna z najstarszych szkockich tras, która na odcinku 154 kilometrów łączy obrzeża Glasgow z Fort William (miasteczkiem znajdującym się u podnóży najwyższego na wyspach brytyjskich Bena Nevisa). West Highland Way jest bardzo różnorodny, prowadząc nas obrzeżami jezior (również największego w Wielkiej Brytanii Loch Lomond), rozległymi wrzosowiskami i skalistymi szczytami. Warto tu zaznaczyć, że szlak bywa mocno eksponowany (choćby przejście szczytem Aonach Eagach), więc nie każdy przypadkowy turysta może się tam wybrać. Trasę najlepiej przechodzić z południa na północ, by stopniować sobie wrażenia (końcówka jest w tym przypadku o wiele trudniejsza).
Kolejna trasa również nie należy do najkrótszych (około 70 kilometrów), prowadzi bowiem przez całą grań Fogaraszy: drugiego co do wysokości pasma Karpat, w całości znajdującego się na terenie Rumunii. Graniowy szlak jest dobrze znakowany (czerwone paski) i ma całkiem nieźle rozwiniętą sieć schronów i schronisk (namiot nie jest więc konieczny, choć na pewno mile widziany). Cała trasa jest dość wymagająca, a w kilku miejscach pojawiają się również drabinki i łańcuchy. Przez środek gór przejeżdża słynna trasa transfogaraska, wznosząca się na wysokość 2034 metrów i ułatwiająca dostęp do najwyższych partii gór tym bardziej leniwym. Całą trasę warto wybrać również dlatego, że łączy ona dwa niezwykle piękne siedmiogrodzkie miasta: Sybin i Braszów.
>>>SPRAWDŹ: Czym jeszcze zaskoczy Was Rumunia?
Ostatnia propozycja jest wyłącznie dla najbardziej wytrwałych Mirków. Enigmatyczna nazwa „GR10” odnosi się do 866 kilometrowej trasy, przechodzącej przez całe Pireneje i łączącej Ocean Atlantycki z Morzem Śródziemnym. Szlak jest naprawdę trudny i wymaga sporego doświadczenia, mimo to jednak przyciąga całe rzesze wędrowców. Przejście GR10 zajmuje średnio od 45 do 60 dni, zależnie od narzuconego tempa. Rzecz jasna nikt nie będzie Was zmuszał do przechodzenia całej trasy naraz i można spróbować się na krótszych odcinkach. Nawet przy przechodzeniu całego GR10 namiot nie jest koniecznym sprzętem: w odległości jednego dnia drogi zawsze znajdzie się jakiś dach nad głową, choć czasem może być on nieco przeceniony. Przejście całego pirenejskiego szlaku może być z pewnością transformującym przeżyciem, szczególnie uwzględniając ilość czystego piękna, jakie będzie na nas czekać po drodze.
Rzecz jasna ta krótka lista nie wyczerpuje całego potencjału, jaki mają w sobie europejskie góry i może stanowić ledwie drobną reprezentację kryjącego się w nich piękna. Dlatego warto już teraz zacząć planować swoje najbliższe górskie podboje!
Nasz Osobisty Doradca Podróży na pewno ułatwi Ci zorganizować wycieczkę na własną rękę.
