IslandiaWprowadzenie

Islandia przyciąga swoją mistyczną atmosferą i ogromnymi powierzchniami, gdzie człowiek jest tylko sporadycznym gościem. Cała ludność wyspy wynosi ok 325 000 osób, z czego prawie 200 000 żyje w okolicach stolicy - Rejkiawiku. Na pozostałych terenach prawie niepodzielnie króluje Matka Natura. Wulkany, gorące źródła i rzeki, gejzery, spływające wartką kaskadą wodospady, to nieodłączne elementy islandzkiego krajobrazu. Miłośnicy adrenaliny znajdą tu ogromne możliwości. Rafting, eksploracja lodowych jaskiń, wspinaczka w lodzie i śniegu, wyprawa po lodowcu to tylko niektóre z nich.

>>>SPRAWDŹ: Przygotujemy dla Ciebie miniprzewodnik z najważniejszymi informacjami o Islandii!

Islandzka fauna dostarcza wielu wrażeń, warto zapuścić się w zakątki zamieszkiwane całymi koloniami przez narodowego islandzkiego ptaszka – maskonura, zaczaić się na stada reniferów, czy popłynąć w rejs „z wielorybami”.

Islandia oferuje również spotkanie z bardzo niezwykłą historią. Ze względu na swoje oddalenie, a za czym idzie izolacja od głównych kontynentów, zachowała niezwykły klimat i specyfikę. Wiele islandzkich rodów z łatwością jest w stanie bezbłędnie określić swoje drzewo genealogiczne na wiele pokoleń wstecz. Język również jest taki jaki był przed wiekami, pozwalając bez przeszkód czytać wiekowe starodruki. Nawet konie islandzkie – jedyna rasa na wyspie - od 1000 lat mają czystą, niezmąconą krew. W wielu skansenach z zachowanymi pozostałościami po domach i gospodarstwach, a także łodziach możemy przenieść się w czasie do panowania wikingów. W parku Narodowym þingvellir wyobraźni dają pole do popisu rozległe równiny, które gościły zgromadzenia najstarszego parlamentu i gdzie zapadały najważniejsze decyzje dotyczące kraju i jego mieszkańców.

Islandia, położona tuż pod kołem podbiegunowym wyspa na Oceanie Atlantyckim, jest trzykrotnie mniejsza od Polski. To również najmłodszy geologicznie skrawek ziemi europejskiej, który wyrósł na szczycie wciąż „żyjącego” Grzbietu Śródatlantyckiego, gdzie rozsuwają się dwie płyty tektoniczne – Północnoamerykańska i Euroazjatycka. Lokalizacja ta związana jest z bardzo dużą aktywnością sejsmiczną oraz wulkaniczną występującą w regionie.

Wyspa pierwotnie została zasiedlona przez iryjskich mnichów, traktujących wyspę jako pustelnię. Niezmiennie jednak kojarzy się przede wszystkim z Wikingami, których ślady i kult odnajdziemy na całej wyspie. Od XIII do XX w. Islandia przechodzi między rękami Norwegów, Duńczyków i Szwedów. W tym czasie musi zmagać się z wciąż nowymi ograniczeniami politycznymi i gospodarczymi narzucanymi przez kraje rządzące oraz nawiedzającymi wyspę wielokrotnie klęskami związane z silnymi wybuchami wulkanów oraz plagami chorób. Pod koniec wieku XIX rozpoczynają się ruchy niepodległościowe. Jednak dopiero po II Wojnie światowej Islandia staje się w pełni niezależnym państwem.

>>>Jesteś miłośnikiem historii? Sprawdź więc dzieje innych krajów!

Islandia - baśniowa kraina elfów, okryta lodowym płaszczem i gorejąca wewnętrznym ogniem.

Swoją gospodarkę buduje przede wszystkim na rybołówstwie oraz turystyce. Nie brak również artystów – muzyków, pisarzy i aktorów.

Najbardziej znaną na świecie islandzką piosenkarką i aktorką jest Björk, która kilkakrotnie zdobyła w stanach status „złotej płyty”. Wystąpiła w głównej roli w filmie „Tańcząc w ciemnościach” do którego skomponowała muzykę. Za rolę otrzymała Złotą Palmę w Cannes, a muzyka była nominowana do Oscara.

Emiliana Torrini, miłośnikom trylogii Władcy Pierścieni znana jest z wykonania piosenki będącej głównym tematem do drugiej części.

Ze znanych zespołów na pewno warto wymienić trzeba rockowy Sigur Rós i eksperymentalny mum, a w dziedzinie kina reżysera, scenarzystę i producenta filmowego Fridrika Thora Fridrikssona, którego film „Dzieci natury” był nominowany do Oscara za najlepszy film obcojęzyczny.

Literatura również nie pozostaje w tyle. W 1955 r. literacką nagrodę Nobla otrzymał Halldór Kiljan Laxness. Polakom o wiele bardziej znany jest jednak Gunnar Gunnarsson, którego powieści i nowele były tłumaczone na język polski m.in. przez Leopolda Staffa. Wyjątkowo cenne są starodawne opowiadające o bohaterach Sagi, pisane według ścisłych reguł, które odżywają we współczesnych dziełach.

Wciąż żywe są legendy i opowieści o trollach, elfach i nordyckich bogach. W ich istnienie, szczególnie elfów, wierzy spora część Islandczyków. Nawet drogi budowane są tak, aby ominąć ich potencjalne siedliska. Ukryte w nazwach rzek, szczytów i wodospadów, mogą wprowadzić wędrowca w magiczny świat baśni.

Społeczeństwo wyspy ma bardzo kameralny charakter. Nie ma rzucających się w oczy różnic klasowych. Prezydent z odźwiernym jest na Ty, a nawet bardzo znani artyści mają zwykłą codzienną pracę. Mimo, że niektóre rodziny mają nazwiska rodowe, często obcego pochodzenia, w Islandii wszyscy używają, według starego zwyczaju skandynawskiego, patronimików (czyli imienia ojca lub matki do którego dokleja się odpowiednio słowo syn (son) lub córka (dóttir)). Sprawia to, że każda osoba w rodzinie ma inne „nazwisko”. Wiąże się to również z przykładaniem bardzo dużej wagi przez Islandczyków do ich korzeni. Większość z nich jest w stanie wymienić swoich przodków nawet na dziesięć pokoleń wstecz, a niektórzy nawet doszukują się swoich korzeni bezpośrednio wśród nordyckich bogów.

Islandczycy są bardzo serdeczni, chętnie dzielą się informacjami o swoim kraju i jego historii. Podróżując po wyspie, miejscowi mogą zastąpić najlepsze przewodniki, kierując nas do miejsc nieznanych turystom, którzy upakowani w autokar pędem przemieszczają się pomiędzy jedynie najbardziej znanymi atrakcjami. Daje im to szansę na pochwalenie się ich bogactwem narodowym. Otwartość i przyjazne nastawienie może się jednak bardzo szybko skończyć, jeżeli nieostrożny „obcy” zacznie wygłaszać jakiekolwiek krytyczne uwagi na temat kraju, ludzi czy jego narodowego dziedzictwa.

>>>ZOBACZ TAKŻE: Jaki klimat panuje w Islandii?