TajwanWprowadzenie

Tajwan wciąż należy do miejsc dość rzadko odwiedzanych przez polskich turystów. Niektórzy pewnie obawiają się, czy poradzą sobie w tak egzotycznym kraju. Odpowiedź brzmi: jak najbardziej! Chociaż pozory być może na to nie wskazują, na Tajwanie wszystko ma sens, a reguły ustalane są po to, by wszystkim żyło się lepiej. Największą wartością tego wyspiarskiego kraju są jego ludzie – niesamowicie życzliwi i pomocni. Jeśli choć przez chwilę pokażecie, że macie z czymś problem, natychmiast znajdzie się ktoś, kto spróbuje wybawić Was z opresji. Nawet, jeśli nie będzie w stanie porozumieć się z Wami w języku, którym władacie, i tak spróbuje pomóc.

Tajwan to kraina imponujących, kolorowych świątyń i ulicznych straganów z niesamowicie zróżnicowanym jedzeniem. Nikomu nie będzie przeszkadzało, jeśli te dwa elementy będą znajdować się obok siebie – na Tajwanie niejednokrotnie zauważycie, że pozornie niepasujące do siebie części istnieją obok siebie, tworząc unikatowy krajobraz. Każdy dzień na tej wyspie stanie się dla Was okazją do odkrywania nowych rzeczy: nowych smaków, nowych widoków, nowej kultury.

Nawet jeśli na początku poczujecie się nieco przytłoczeni mnogością doznań, gwarantujemy, iż szybko się przyzwyczaicie do tej nowej, wielobarwnej rzeczywistości. Zapraszamy Was w podróż po dalekim kraju, który, pomimo historii naznaczonej tragicznymi wydarzeniami, nie stracił uśmiechu i optymizmu. Jesteście gotowi na całkowicie nowe, fascynujące przeżycia?

>>>SPRAWDŹ: Przygotujemy dla Ciebie miniprzewodnik z najważniejszymi informacjami o Tajwanu!

Ustrój polityczny i sytuacja polityczna

Sytuacja polityczna Tajwanu jest nieco zawiła. Jedynie 23 kraje na świecie uznają Tajwan za oddzielne państwo, Polska jednak wśród nich się nie znajduje. Zarówno Tajwan, czyli Republika Chińska, jak i Chińska Republika Ludowa, uważają się za „prawdziwe” Chiny. Większość świata uznaje jednal ChRL za „prawdziwe” Chiny, zaś Tajwan – za ich część. Jaka jest geneza takiej sytuacji? W 1949 roku Mao Zedong wygrał wojnę domową i rozpoczął komunistyczne rządy, co dało początek Chińskiej Republice Ludowej. Do tego czasu państwo było znane jako Republika Chińska, a jej stolica mieściła się w mieście Nankin. Po przegranej z Mao Zedongiem, panujący dotychczas Chiang Kai-shek musiał przenieść siedzibę Republiki Chińskiej na Tajwan.

Tajwan posiada swoją własną konstytucję, prezydenta, a także siły zbrojne. W przeciwieństwie do ChRL, na Tajwanie panują rządy demokratyczne. Obowiązujący system to system parlamentarno-prezydencki. Obecnie głową państwa jest prezydent Tsai Ing-wen. Na dzień dzisiejszy stosunki pomiędzy Tajwanem a ChRL są poprawne, obie państwa mają bowiem na względzie korzyści gospodarcze płynące z takiego stanu rzeczy.

Stolica

Stolicą Tajwanu jest Tajpej.

Czas

Czas obowiązujący na Tajwanie to UTC+8, nie stosuje się czasu letniego. Oznacza to, że przez pół roku, gdy używamy w Polsce czasu zimowego, różnica między krajami wynosi 7 godzin (do przodu), zaś gdy stosujemy czas letni, różnica ta zmniejsza się do 6 godzin.

Język

Językiem urzędowym jest język chiński (mandaryński), jednak miejscowa ludność używa także języka hokkien (tajwański) oraz hakka. Wszystkie z nich można zapisać za pomocą pisma chińskiego.

Na Tajwanie możecie mieć spory problem z porozumieniem się po angielsku. Nawet w stolicy kraju – Tajpej – znalezienie kogoś, kto w mówiłby po angielsku w stopniu komunikatywnym i do tego z takim akcentem, który można byłoby zrozumieć, stanowi trudność. W małych miejscowościach jest pod tym względem jeszcze gorzej. Tajwańczycy mimo wszystko spróbują Wam jednak pomóc. W większych miastach w wielu miejscach znajdziecie też informację w języku angielskim, natomiast oznaczenia ulic zawierają nie tylko chińską ich nazwę, ale również ich łacińskie transkrypcje.

Religia

Najpopularniejszymi religiami Tajwanu są taoizm oraz buddyzm. Inne, rzadziej praktykowane religie to Yiguandao, katolicyzm, protestantyzm i islam. Często są łączone z konfucjanizmem – systemem filozoficznym stanowiącym podstawę chińskiej i tajwańskiej kultury, który Tajwańczycy często łączą z wyznawaną przez siebie religią. Popularny jest także synkretyzm religijny.

Chodząc po ulicach miast i wiosek Tajwanu, napotkacie wiele świątyń. Często są one poświęcone kilku bóstwom, co bynajmniej nie stanowi dla Tajwańczyków problemu. Najważniejsze bóstwa to Mazu – chińska bogini mórz wraz z bóstwami towarzyszącymi o nazwach Shunfeng Er ("uszy, które słyszą wiatr") oraz Qianli Yan ("oczy, które widzą na tysiąc mil"), bóstwa Wang Ye (Królewscy Lordowie), czyli około 360 legendarnych bóstw – boskich mędrców, bohaterów mitycznych i historycznych, bóstwo Guang Gong, którego można prosić o różnorakie dobrodziejstwa, a także Nefrytowy Cesarz.

Co ciekawe, na Tajwanie wciąż obecny jest kult duchów oraz wiara w konieczność składania im ofiar. Dotyczy to zarówno duchów zmarłych bliskich, jak i złych duchów – demonów. Popularne obrzędy to zostawianie strawy dla zmarłych dusz oraz palenie ofiarnych banknotów. Obrzędy te odbywają się nie tylko w świątyniach, ale też przy drogach czy przed domami.

Waluta

Obowiązującą na Tajwanie walutą jest nowy dolar tajwański. Według oficjalnego kursu NBP na dzień 22.04.2017, 1 nowy dolar tajwański (TWD) to 0,1299 PLN. Na oznaczenie waluty stosuje się też symbol NT$..

Napięcie w gniazdkach

Napięcie w gniazdkach na Tajwanie wynosi 110 V, zaś wtyczki, których używają Tajwańczycy są takie, jak w USA – z dwoma płaskimi bolcami. Hotele i hostele zazwyczaj albo są wyposażone w gniazdka przystosowane do wtyczek europejskich albo oferują wypożyczenie adapterów. Prawdopodobnie będziecie mieli także możliwość ładowania poprzez kabel USB.

Popularność turystyczna

W 2015 roku Tajwan odwiedziło 10,440 mln turystów. Dość trudno jednak spotkać turystów o europejskich rysach twarzy – w większości są to Azjaci.

>>>ZOBACZ TEŻ: Zorganizujemy Twój wyjazd do Tajwanu za grosze! Kliknij tutaj, żeby dowiedzieć się więcej.

Geografia

Całkowita powierzchnia Tajwanu wynosi 36 193 km². Średnia gęstość zaludnienia na Tajwanie wynosi 649 os./km² (dla porównania – w Polsce jest to 123 os./km²). W skład państwa wchodzi główna wyspa Tajwan, a także kilkadziesiąt przybrzeżnych wysp należących do archipelagów Peskadorów, Kinmen i Mazu Liedao oraz inne małe wysepki. Tajwan położony jest w Azji Wschodniej. Od Chin kontynentalnych oddziela go Cieśnina Tajwańska licząca około 160 m szerokości. Brzegi wyspy oblewają morza: Wschodniochińskie, Filipińskie, Południowochińskie, a także otwarte wody Oceanu Spokojnego. Linia brzegowa Tajwanu wynosi 1566 km. Kształt wyspy Tajwan przypomina słodkiego ziemniaka i z tego powodu jej mieszkańcy bywają nazywani „dziećmi słodkiego ziemniaka”.

Prawie 2/3 terytorium wyspy zajmują tereny górzyste. Około 30% kraju leży na wysokości powyżej 1000 m n.p.m. Przez kraj przebiegają biegnące równolegle 4 pasma górskie, ciągnące się od północnego wschodu do południowego zachodu. Najwyższym szczytem Tajwanu jest Yu Shan o wysokości 3952 m n.p.m. Yu Shan należy do Gór Tajwańskich, zajmujących większą część wyspy. Góry te mają około 300 km długości.

Zachodnia część kraju jest nizinna. Na zachodzie kraju roztacza się największa równina Tajwanu – Równina Chianan. Ze względu na występowanie obfitych opadów, wyspa posiada gęstą sieć rzeczną. 58% powierzchni Tajwanu pokrywają lasy. Charakterystyczne rośliny to bambusy, palmy, wawrzyńce, wawrzyny, drzewa kamforowe. W wyższych partiach wyspy występuje roślinność alpejska, zaś na wybrzeżach oraz przy ujściach rzek – lasy namorzynowe (mangrowe), czyli wiecznie zielona formacja ziemno-wodna powstająca na przybrzeżnych płyciznach.

 Zwierzęta występujące na Tajwanie to m.in.: jelenie wschodnie, dziki, spokrewnione z kozicami serau, pantery mgliste i koty bengalskie, makaki oraz wiele gatunków ptaków.

Tajwan leży na terytorium aktywnym sejsmicznie. Trzęsienia ziemi występują tutaj dość często, ale najczęściej nie są one silne i nie trwają długo. Ostatnie większe trzęsienie ziemi miało miejsce w lutym 2016 roku. Według oficjalnych danych zginęło wtedy 117 osób, zaś ponad 550 odniosło obrażenia.

>>>ZOBACZ TAKŻE: 7 najciekawszych legend świata.

 Historia

Najstarsze ślady obecności człowieka na Tajwanie (ludzkie szczątki, przedmioty z okresu paleolitu) datowane są na około 30 tysięcy lat p.n.e. Rdzenna ludność Tajwanu, czyli Aborygeni tajwańscy, zaczęli zasiedlać tamtejsze tereny około 4000 lat p.n.e. Około XIII w. powoli zaczęli przbywać na Tajwan Chińczycy Han.

W 1517 roku rozpoczęła się kolonizacja wyspy przez Portugalczyków. W 1624 roku w południowej części wyspy (dzisiejszy Tainan) powstała kolonia holenderska. Znalazła się ona pod panowaniem Kompanii Wschodnioindyjskiej. Był to czas zasiedlania Tajwanu ludnością chińską na większą skalę.

W latach 1626-1642 trwała okupacja północnej części Tajwanu przez Królestwo Hiszpanii. W 1642 roku władzę nad tą częścią wyspy objęli Holendrzy. W roku 1662 Tajwan przeszedł pod panowanie Zheng Chenggonga, który zapoczątkował Królestwo Dongning. Było to pierwsze w historii chińskie panowanie na wyspie. Przetrwało ono do 1683 roku.

W 1874 roku miała miejsce japońska ekspedycja karna – militarna akcja zakończona sukcesem Japonii. Japonia próbowała namówić chiński rząd do uznania jej zwierzchnictwa nad wyspą. To się nie udało, a po otrzymaniu odszkodowania, Japończycy wycofali się z Tajwanu.

W 1887 roku wyspa została przekształcona w samodzielną prowincję ze stolicą w Tajpej. Pierwszy gubernator wyspy, Liu Mingchuan, rozpoczął reformy i modernizację wyspy.

W roku 1894 Japończycy ponowili próbę zajęcia Tajwanu, tym razem uciekając się do środków militarnych – wszczynając wojnę japońsko-chińską. Zakończyła się ona rok później wygraną Japonii, której tym razem udało się objąć panowanie nad wyspą. Japończycy chcieli uczynić z Tajwanu modelową prowincję. Utworzono silną administrację, zbudowano sieć elektrowni. Tajpej stało się drugim po Tokio najbardziej zelektryfikowanym miastem Azji Wschodniej. Japończycy zbudowali linie kolejowe, rozbudowali także sieć drogową oraz porty. Stworzyli powszechny system szkolnictwa, przyczynili się do powstania systemu sanitarnego. W 1928 roku postała instytucja znana dzisiaj pod nazwą Narodowy Uniwersytet Tajwański.

Chociaż Japończycy wprowadzili szereg przydatnych reform i w ogromnym stopniu zmodernizowali wyspę, rządy na wyspie sprawowali twardą ręką. Surowe prawa miały utrzymać w ryzach niespokojny Tajwan. Takie podejście zaowocowało buntem. Kilkakrotnie dochodziło do zrywów przeciwko japońskiemu panowaniu. Około 1935 roku Japończycy zapoczątkowali działania mające na celu jeszcze silniejsze zjednoczenie Tajwanu z Japonią oraz asymilację tajwańskiej ludności. Zakazano tajwańskiej kultury i religii.

W 1945 roku Tajwan ponownie stał się częścią Chin. W czasie rządów Kuomintangu nastąpiło załamanie gospodarcze. Od 1946 roku zaczęto wysiedlać mieszkających na Tajwanie Japończyków. Władza była skorumpowana, Tajwańczykom odbierano majątki, niszczono należące do nich gospodarstwa rolne i fabryki. Napięta sytuacja doprowadziła do wybuchu rozruchów, krwawo tłumionych przez rząd.

Incydent 28 lutego 1947 roku, kiedy to żołnierze otworzyli ogień z broni maszynowej do demonstrantów postulujących o demokratyzację życia, rozpoczął powszechny strajk na Tajwanie. Zamknięto szkoły, fabryki, sklepy. Pierwszego marca wybuchły zamieszki w Tajpej. Reakcją komunistycznych władz było wysłanie na Tajwan żandarmerii wojskowej i 11 tysięcy żołnierzy, którzy rozpoczęli krwawą, trwającą miesiąc, pacyfikację. W jej wyniku życie straciło 28 tysięcy Tajwańczyków. Incydent ten ma swoje reperkusje do dzisiaj, bowiem podział na rdzennych mieszkańców wyspy – benshengren – a tych, którzy przybyli z Chin po 1945 roku – waishengren – utrzymuje się do dziś.

Po wygraniu wojny domowej przez Mao Zedonga w 1949 roku, część stronników Chiang Kai-sheka związanych z Kuomintangiem uciekło na Tajwan. Chiang Kai-shek kontynuował tu dalsze rządy. Były to rządy silnej ręki, a jego władza miała charakter dyktatorski. Wprowadził stan wojenny, zakazał działalności opozycyjnej. Dominowały rządy autorytarne, stosowano czystki w polityce partyjnej.

Okres stanu wojennego, który trwał 38 lat, nazywany jest Białym Terrorem. Szacuje się, że w tym czasie 140 tys. Tajwańczyków zamknięto w więzieniach lub stracono za faktyczną i domniemaną działalność opozycyjną wobec rządu. Większość z osób objętych represjami należało do społecznej i intelektualnej elity wyspy.

W latach 60. XX w. zaczęto większą uwagę skupiać na gospodarce, a Tajwan wkrótce wszedł w skład 4 azjatyckich tygrysów. Na Tajwanie rozbudowano przemysł lekki, stalowniczy i petrochemiczny, a od lat 80. XX w. zaczęto rozwijać przemysł komputerowy i zbrojeniowy. Szybką industrializację oraz wzrost gospodarczy, które miały miejsce na Tajwanie w II połowie XX w. określa się mianem tajwańskiego cudu gospodarczego.

Do 1971 Republika Chińska na Tajwanie reprezentowała całe Chiny w ONZ i Radzie Bezpieczeństwa, jednak gdy nastąpiła poprawa stosunków pomiędzy USA a Chińską Republiką Ludową, Republikę Chińską usunięto i zastąpiono przedstawicielami ChRL.

W 1979 roku izolację polityczną Tajwanu zapoczątkowały Stany Zjednoczone, uznając, iż jedynym reprezentantem Chin na świecie jest rząd w Pekinie, a nie, jak dotychczas, w Tajpej. Śladem USA poszła większość państw.

Niepowodzenia na arenie międzynarodowej rząd starał się zrekompensować poprzez wzmocnienie poparcia wewnątrz kraju. W tym celu rozpoczęto proces liberalizacji politycznej, dopuszczając częściową opozycję. W 1987 roku zniesiono stan wojenny. Demokratyzacja kraju rozpoczęła dyskusję na temat statutu politycznego Tajwanu.

Po śmierci Chiang Ching-kuo, prezydentem Tajwanu został Lee Teng-hui, nazywany „ojcem tajwańskiej demokracji”. Dzięki jego staraniom i reformom wyspa coraz bardziej zaczynała być postrzegana jako osobne państwo, a nie część ChRL.

>>>Jesteś miłośnikiem historii? Sprawdź więc dzieje innych krajów!

Tajwańska kultura jest niewątpliwie inna od chińskiej. Inna jest już sama wymowa – wprawny słuchacz od razu zauważy, czy ma do czynienia z przybyszem z Tajwanu, czy też z Chin kontynentalnych.

Na początku chcielibyśmy zaznaczyć, iż Tajwańczycy są bardzo mili. Nie zdziwcie się, gdy poczciwa babuleńka zechce pomóc Wam nieść ciężką walizkę, a przypadkowy przechodzień nadrobi drogi, aby zaprowadzić Was do miejsca, którego szukacie. Na pewno szybko zauważycie, że Tajwańczycy nie mają w zwyczaju podawać ręki na powitanie. Witają się za pomocą skinienia głową. Tajwańczycy są towarzyscy i lubią zadawać pytania. Chętnie nawiązują kontakt nawet z obcymi ludźmi. Nierzadko będziecie świadkami, gdy spontanicznie nieznane sobie osoby rozpoczynają całkiem długą konwersację, np. w metrze albo na przystanku.

Jedzenie odgrywa ogromną rolę w życiu Tajwańczyków. Od około 12 po południu do późnych godzin wieczornych spotkacie na ulicach Tajwańczyków jedzących różne potrawy. Większość z nich spożywa się za pomocą pałeczek, w których operowaniu mieszkańcy Tajwanu są mistrzami. Nie martwcie się jednak, jeśli Wasze umiejętności nie są takie zaawansowane – jedyne, co może się stać to to, że Wasze nieumiejętne władanie pałeczkami wywoła uśmiech na twarzach tajwańskich towarzyszy. Musicie wiedzieć, że śmiech po tym, jak ktoś popełni jakieś faux pas przy stole wcale nie ma złośliwego wydźwięku – jest to tajwański sposób na rozładowanie napięcia i pokazanie, że nic się nie stało. Okazywanie gniewu jest źle widziane na Tajwanie.

Inną sprawą jest to, że Tajwańczycy są dość liberalni, jeśli chodzi o przestrzeganie zasad. Jeśli zamówicie mięso, nawet w restauracji, najprawdopodobniej dostaniecie je wprawdzie pokrojone, ale wciąż zawierające... kości i skórę. Nie przejmujcie się też za bardzo tym, co zrobić z kośćmi – jeśli nie znajdziecie specjalnego naczynia na nie, możecie po prostu zostawić je na stole. Brzmi dziwnie? No cóż, będąc na Tajwanie szybko zauważycie, że robią tak sami Tajwańczycy.

Nie ma żadnych przeciwwskazań, by jeść i pić (także alkohol) na ulicach. Nie należy jednak tego robić w środkach komunikacji – nie tylko jest to niemile widziane, ale też grozi za to mandat. Co ciekawe, dotyczy to także żucia gumy. Może nie dostaniecie za to mandatu, bo raczej nikt nie będzie Wam zaglądał do buzi, jednak gdy współpasażerowie zobaczą, że wyciągacie paczkę gumy z zamiarem uraczenia się nią, prawdopodobnie spotkacie się ze zdziwionymi spojrzeniami.

W autobusach opłata uiszczana jest pod koniec podróży i nikt specjalnie tego nie pilnuje – dla Tajwańczyka to, że opłata zostanie uiszczona, stanowi oczywistość. Tajwan jest jednym z najbezpieczniejszych miejsc na świecie. Wskaźnik przestępczości jest tu bardzo niski, więc nie musicie obawiać się kradzieży. Tajwańczycy to bardzo uczciwy naród.

 Interesujące są wesela tajwańskie. Polegają one głównie na – niespodzianka! – jedzeniu. Jest to w zasadzie taki uroczysty przedłużony obiad. Tajwańskie wesela trwają około 3 godzin i przychodzi na nie kilkuset gości. Państwo młodzi nie zawsze ich wszystkich znają, bo zdarza się, że na wesela przychodzą także znajomi rodziców. Przyjęte jest, aby państwu młodym dawać prezenty w postaci pieniędzy włożonych w czerwoną kopertę. Czerwony kolor uważany jest bowiem w kulturze za symbol pomyślności. Ma on także odstraszać złe duchy. Pamiętajcie, aby włożyć w kopertę kwotę parzystą, nieparzysta jest zarezerwowana na pogrzeby. Unikajcie też kwot zawierających cyfrę 4 – wymawia się ją podobnie do słowa „śmierć”, jest więc pechowa.

Wręczając prezent państwu młodym spotkacie się z pewną (dla Polaków dość szokującą) praktyką. Otóż koperta po wręczeniu zostanie otwarta, zaś osoba pomagająca państwu młodym... zapisze, jaką kwotę podarowaliście. Później, gdy zaprosicie na swoje wesele daną parę, możecie spodziewać się takiej samej kwoty od nich.

Tajwańczycy nie spożywają dużych ilości alkoholu. Nie jest też przyjęte, aby piły go kobiety. Toasty wznosi się do konkretnych osób. Gospodarz jako pierwszy rozpoczyna siada do stołu i rozpoczyna posiłek. Nie zdziwcie się, jeśli przy stole usłyszycie odgłosy bekania – oznacza to tylko tyle, że jedzenie smakuje.

Uważajcie, gdy pytacie kogoś o drogę – jeśli dana osoba nie będzie wiedziała, gdzie znajduje się obiekt, którego szukacie, może Was skierować w złą stronę. Nie stanowi to oznaki złośliwości, chodzi przede wszystkim o „zachowanie twarzy” – pokazanie, że czegoś się nie wie, ukazuje daną osobę w złym świetle, więc woli powiedzieć cokolwiek, by ukryć to wrażenie.

Uzyskanie satysfakcjonującej odpowiedzi na pytanie może czasami stanowić pewien problem, nawet, gdy spytacie w informacji. Tajwańczyk będzie próbował Wam pomóc, lecz nie zawsze będzie to najlepsze rozwiązanie. Nam zdarzyło się na przykład zapytać o drogę w konkretne miejsce, gdy próbując znaleźć je na mapie, nieco zabłądziliśmy. Wiedzieliśmy jednak, iż jest ono gdzieś w okolicy, nie wiedzieliśmy jednak, w którą stronę iść. Najwyraźniej chłopak pracujący w sklepie również tego nie wiedział, bowiem stwierdził, że dojście na piechotę w dane miejsce jest niemożliwe i... wezwał dla nas taksówkę. Podobna sytuacja miała miejsce, gdy nie wiedzieliśmy, jak dostać się do pewnej restauracji. W informacji na stacji metra zostaliśmy poinstruowani, iż najlepiej będzie wziąć taksówkę, bo pracujący tam pan nie wiedział, jak dostać się tam za pomocą komunikacji miejskiej. Z drugiej strony, jeśli np. zatrzymacie się na ulicy i będziecie wyglądać jak ktoś, kto nie może znaleźć drogi, prawdopodobnie ktoś Was zatrzyma i zapyta, czy może jakoś pomóc.

Tak jak wspominaliśmy, Tajwańczycy lubią kontakt z innymi ludźmi. Chociaż niewielu z nich posługuje się językiem angielskim w stopniu dobrym, jeśli już posiadają tę umiejętność, z radością ją wykorzystują. Gdy pewnego razu zastanawialiśmy się, co może kryć się w pewnym daniu, podszedł do nas starszy Tajwańczyk i zaczął zachwalać jedzenie w barze, mówiąc „It's delicious” („To jest pyszne”). Gdy, uradowani, iż wreszcie nadarza się okazja, by zjeść posiłek i wiedzieć, co dokładnie jemy, spytaliśmy co dokładnie jest „delicious” i jaki jest tego skład, pan z niezmiennie szerokim uśmiechem na twarzy odpowiedział „Yes, it's delicious”. Po raz kolejny przyszło nam więc jeść potrawę o tajemniczym składzie, ale pana będziemy mile wspominać. I rzeczywiście, było całkiem „delicious”.

Charakterystyczne dla Tajwańczyków jest to, że nie pokazują oni swoich uczuć. Powściągliwość w tym zakresie jest zresztą powszechna w wielu azjatyckich kulturach. Jeśli pójdziecie do kogoś w gości, prawdopodobnie zostaniecie poproszeni o zdjęcie obuwia przed wejściem. W dobrym tonie jest też podarowanie jakiegoś drobiazgu gospodarzowi - owoców lub słodyczy. Posiłek składa się z dań głównych, po czym podawana jest zupa, a na końcu deser, często w dużej mierze składający się z owoców (do których na Tajwanie zalicza się pomidorki koktajlowe).

Dla Tajwańczyków rodzina jest bardzo ważna. Chociaż powoli się to zmienia, wciąż powszechny jest tradycyjny podział ról kobiet i mężczyzn. Można to zauważyć np. obserwując pary przy stole – kobieta najpierw nałoży jedzenie swojemu partnerowi, a potem sobie. Kobieta ma za zadanie dbać o ognisko domowe. Dzieci liczą się ze zdaniem rodziców, a rodzice słuchają wskazówek swoich rodziców dotyczących wychowania.

Odwiedzając Tajwan, nie będziecie mieli wątpliwości, jaki rok w chińskim kalendarzu jest aktualnie obchodzony. Wizerunki odpowiedniego zwierzęcia zobaczycie nie tylko w licznych świątyniach i kapliczkach, ale także na ulicach, w sklepach i na straganach.

>>>ZOBACZ TAKŻE: Jaki klimat panuje na Tajwanie?