DubajWprowadzenie

Nie obawiajcie się, Dubaj to miasto nie tylko dla opasłych kieszeni. Choć kojarzy się z przepychem, bogactwem (poniekąd słusznie ;)), to możesz zjeść tu świetny obiad za 12 zł i spędzić noc w hostelu za 50 zł. Jednak jeśli chcesz posnobować się na pijącego kawę za 30 zł (espresso), to również nie będziesz zawiedziony. W Dubaju znajdziesz wszystko.

Dubaj to miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, stolica emiratu Dubaj. Od kilku lat przyciąga tłumnie turystów z całego świata, ze względu na swoje bijące rekordy Guinnessa, atrakcje. Wczasy w Dubaju od niedawna stały się popularne również wśród Polaków przede wszystkim dzięki zniesieniu wizy wjazdowej w 2014 r. Poza tym, w Dubaju można poczuć się luksusowo za stosunkowo niewielkie pieniądze. Blichtr, smaczne jedzenie, oryginalna architektura - nic, tylko jechać, bo wakacje w Dubaju to niezapomniana przygoda.

>>>ZOBACZ TAKŻE: Jak wybrać odpowiedni kierunek podróży?

Dubaj jest jednym z emiratów, które tworzą Zjednoczone Emiraty Arabskie. Kraj ma unikalny ustrój polityczny, czyli federację emiratów. Głową państwa jest szejk, zaś rządem przewodzi premier szejk. Z kolei poszczególnymi emiratami rządzą emirowie. Władza w emiratach jest przekazywana z ojca na syna. Stolicą kraju jest Abu Zabi. Zaś językiem urzędowym arabskim, choć bez problemu można wszędzie dogadać się po angielsku.

Sytuacja polityczna w regionie jest stabilna, a polityka ekonomiczna liberalna. Te czynniki powodują, że Dubaj jest regionalnym centrum finansowym, gdzie lokowane i inwestowane są pieniądze z pobliskich krajów.

Zjednoczone Emiraty Arabskie, w tym również Dubaj, to jedno z najprężniej rozwijających się i najbogatszych państw Azji Zachodniej. Jednak Dubaj jest najczęściej odwiedzanym przez turystów emiratem ZEA, który osiągnął niesamowity sukces gospodarczy w tak krótkim czasie. Stało to się bowiem w ciągu ostatnich 40 lat. 33% wartości PKB kraju pochodzi z wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego. Sam Dubaj także zawdzięcza wielkie przyspieszenie tempa rozwoju odkryciu ropy naftowej. Jednak obecnie rząd stawia na politykę uniezależnienia się od wydobycia ropy. Kładzie największy nacisk na edukację i rozwój nowoczesnych technologii.

Dubaj jest ważnym ośrodkiem i portem turystycznym (Jebel Ali wybudowane w latach 70-tych XX w. to największa stworzona przez człowieka przystań na świecie). Jest również ośrodkiem dla przedsiębiorstw informatycznych oraz finansowych. Transport lotniczy jest kontrolowany przez Emirates Airlines, założoną w 1985 r.

Co ciekawe, Dubaj jest miejscem, gdzie rdzenni mieszkańcy stanowią tylko mały procent mozaiki narodowościowej – raptem 17% populacji. Bowiem większość mieszkańców to imigranci, którzy przyjechali tu w poszukiwaniu pracy. Największą grupą etniczną są tu Hindusi – ok. 51% wszystkich emigrantów. Innymi licznymi grupami są Pakistańczycy (16%) i obywatele Bangladeszu (9%). Około 3% to Filipińczycy, ale niewielu mniej jest Somalijczyków (30 tys. osób). Ważne jest również to, że w Dubaju istnieje znaczna dysproporcja między kobietami a mężczyznami – mężczyzn jest ok. 3 razy więcej.

Religią, obowiązującą w Dubaju, jak na całym obszarze Zjednoczonych Emiratów Arabskich, jest islam. Nie zdziwcie się, kiedy będąc w centrum handlowym usłyszycie nagle z głośników nawoływanie muezina do modlitwy. Nie wszyscy dubajczycy jednak na to zareagują, ale część z pewnością uda się do miejsca modlitwy, specjalnie wyznaczonego w centrum handlowym. Islam wyznacza nie tylko reguły wiary, ale też reguły życia i prawa państwowego. Strój dubajczyków jest więc również muzułmański: wszystkie kobiety mają na sobie hidżab, burkę, są okryte suknią od góry aż po same kostki stóp. Mężczyźni również nierzadko mają na sobie długą suknie, zwykle białą.

Walutą Zjednoczonych Emiratów Arabskich, więc również Dubaju, jest dirham, który w stosunku do polskiej waluty ma się 1:1.

Napięcie w dubajskich gniazdkach elektrycznych to 220/240V. Do gniazdek pasują wtyczki z trzema prostokątnymi wejściami. Musicie więc posiadać adaptery. W każdym jednak hotelu czy sklepie w Dubaju można kupić takowe.

>>>ZOBACZ TAKŻE: pomożemy Ci zorganizować podróż na własną rękę!

Zjednoczone Emiraty Arabskie to państwo, które jest federacją siedmiu emiratów. Każdy emirat, w tym także Dubaj, to monarchia konstytucyjna. Od roku 1833 rządy w Dubaju sprawuje rodzina al-Maktum. Od 2006 r. władza należy do szejka Muhammada ibn Raszida al-Maktum. Jest on także wiceprezydentem i premierem ZEA.

Dubaj, jeden z emiratów ZEA, położony jest nad Zatoką Perską , na południowy zachód od Szardży i na północny wschód od Abu Zabi. Od północy oblewają ten kraj wody Zatoki Perskiej, a od wschodu Cieśnina Ormuz i Zatoka Ormańska. Przez środek kraju przebiega zwrotnik raka. Krajami sąsiednimi są Arabia Saudyjska oraz Oman. Do Dubaju należy również enklawa, która jest otoczona przez Ras al-Chajma, Omam i Adżman. Dubaj jest najbardziej zaludnionym i drugim co do wielkości (po Abu Zabi) emiratem w ZEA. Jego powierzchnia to 3900 km kw., a liczba mieszkańców wynosi ok. 2,3 mln. Większość emiratu to pustynia i góry Hajar na wschodzie. Stolicą emiratu jest miasto Dubaj. To właśnie tu skoncentrowana jest ludność emiratu. W przeciwieństwie do innych emiratów, Dubaj ma tylko jedno miasto, gdzie skupia się życia codzienne.

Historia Dubaju to jej brak. Nie wiadomo, co jest lepsza-historia pełna porażek, upadków czy brak historii. Dubaj nie musi wybierać, bowiem jeszcze kilkadziesiąt lat temu miasto wcale nie istniało. A na pewno nie w takiej postaci, w jakiej widzisz go dziś. Historia jest więc bardzo krótka i mało emocjonująca. Przez długie lata Dubaj był wioską rybacką, której mieszkańcy trudnili się połowem pereł. Ktoś, kto widział wielką pustynną przestrzeń, gdzie bogactwa daleko było szukać, dziwi się co powstało potem na tym obszarze. Błyskawiczny rozwój miasta przypadł dopiero na ostatnie 100 lat. Jak się okazało z biednej osady rybackiej, można uczynić jedną z najszybciej rozwijających się metropolii, co Dubaj sprytnie uczynił. Najwcześniejsze ślady osadnictwa na obszarze dzisiejszego Dubaju datuje się na ok. 3000 lat przed Chrystusem. Wtedy mieszkali tu koczowniczy pasterze bydła. Najstarsze miejsce, gdzie została opisana okolica Dubaju, to książka arabska „Majam Ma Ostojam men Asmae Al beelad wal Mawadhea” z 1095 r. Jednak samo miasto pojawia się dopiero w zapiskach weneckiego handlarza perłami w 1580 r. Od 1799 r. osada znana jest już jako Dubaj. W III w. n.e. tereny współczesnych Zjednoczonych Emiratów Arabskich zostały podbite przez arabskich Omajjadów i zislamizowane. Za czasów kalifatu obszar obecnego Dubaju znalazł się na szlaku handlowym, który prowadził na wschód. Ważne wtedy było rybołówstwo, jednak istotniejszą rolę pełnił tu połów pereł. Statki handlowe docierały nawet do Chin. Stamtąd wracały wypełnione jedwabiem i porcelaną, które z kolei docierały do Europy. Boom rozwojowy handlu i żeglugi nastąpił pomiędzy wiekiem VIII a XIII. W XVIII w. Al Abu Falasa uzależniła Dubaj od Abu Zabi aż do roku 1833. Wtedy władzę przejęła tu dynastia Al Maktum i ogłosiła Dubaj wolnym emiratem. W 1820 r. szejk Dubaju i inni szejkowie, podpisali z Wielką Brytanią „Generalny Pokojowy Traktat Morski”, który miał na celu rozprawienie się z piractwem w okolicy. Od 1892 r. Dubaj znalazł się pod protekcją Wielkiej Brytanii. Znów handel zaczął rozkwitać. Pod koniec stulecia obcokrajowcy stanowili ¼ mieszkańców Dubaju. Czasy świetności trwały aż do Wielkiego Kryzysu w dwudziestoleciu międzywojennym. Oblicze Dubaju zaczęło się gwałtownie zmieniać po odkryciu ropy naftowej w tym regionie w 1966 r. Wtedy nastąpił ogromny wzrost rozwojowy. Po dewaluacji Zatokowej Rupii w 1966 r., Dubaj dołączył do nowego niepodległego stanu Katar, żeby utworzyć nową jednostkę monetarną Katar/Dubaj, riyal.

Dnia 2 grudnia 1971 r. Dubaj wraz z Abu Zabi i pięcioma pozostałymi emiratami, utworzyli Zjednoczone Emiraty Arabskie. Po opuszczeniu przez Brytyjczyków Zatoki Perskiej w 1971 r., Dubaj przyjął nową walutę – dirham. Dirham jest też walutą Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

W XX wieku miasto dużo zyskało na stabilnym warunkach, które zostały stworzone przez dwóch emirów: szejka Saeeda Bin Maktuma od 1912 do 1958 r. oraz szejka Rashida Bin Saeeda al-Maktuma. Ten drugi odegrał ważna rolę w rządzeniu emiratem. Przez ten czas rozwinął miasto z małej wioski do nowoczesnego miasta. To jemu Dubaj zawdzięcza świetną infrastrukturę i komunikację. Wcześniej tu, gdzie wznoszą się bijące wszelkie rekordy szklane budynki, była pustynia, służąca jako parking dla wielbłądów.Trudno uwierzyć, prawda?

>>>SPRAWDŹ: Jesteś miłośnikiem historii? Sprawdź więc dzieje innych krajów!

Dubaj to bardzo bezpieczne miejsce. System ochrony policyjnej jest na wysokim poziomie – całe miasto jest wyposażone w kamery, dzięki czemu żaden przestępca nie może zostać niezauważony. Jednak aby samemu nie znaleźć się na celowniku służb porządkowych, należy przestrzegać pewnych zasad:

• Nie wychodźcie nietrzeźwi na ulicę. Pomimo, że alkohol nie jest to zabroniony, to można go spożywać tylko w barach i restauracjach.

• Kobiety nie powinny publicznie chodzić ubrane w strój odsłaniający nogi i ramiona. Nie musicie zakrywać głowy (choć przy takim słońcu jest to zalecane), jednak spódnice za kolana i bluzki z krótkim rękawem są wskazane.

• Pary nie powinny okazywać sobie uczuć publicznie – wszelkie pocałunki i przytulanie lepiej zachować na zacisze hotelowe.

• Nie róbcie zdjęcia tubylcom bez ich zgody, a szczególnie kobietom i mundurowym.

Kultura Dubaju to kultura arabska. Obowiązują tu inne zasady niż w Polsce, zarówno obyczajowe, jak i kulturowe. Jednak nie są one aż tak restrykcyjnie przestrzegane, jak np. w Arabii Saudyjskiej. Według prawa kobieta podróżująca z mężczyzną powinna być albo jego córką, albo siostrą, albo żoną. W innym razie może mieć trudności podczas pobytu w Dubaju. Większość hoteli jednak, szczególnie tych bardziej luksusowych, nie zwraca uwagi na stan cywilny swoich gości. Obsługa z założenia traktuje swoich klientów jak małżeństwo, a wam pozostaje jedynie nie wyprowadzać ich z błędu.    

Kobiety mogą tu korzystać z pełni swobód, jakie w innych muzułmańskich krajach są tylko dla mężczyzn. Mogą realizować się zawodowo i kończyć studia, jednak ta swoboda kończy się w momencie ich wyjścia za mąż. Wówczas arabska kobieta staje się zależna od woli męża. On teraz o wszystkim decyduje. Jeśli więc nie zgadza się na jej samotne spotkania z koleżankami albo wyjścia na zakupy, to żona musi podporządkować się jego decyzji.

W urzędach są oddzielne okienka dla kobiet, w metrze oddzielne wagoniki dla kobiet i dzieci, są zakłady fryzjerskie i kosmetyczne wyłącznie dla kobiet. Z jednej strony może być to wielkie udogodnienie dla kobiet, jednak z drugiej strony jest to swoista próba odseparowania żon i córek od pozostałych mężczyzn. Może nie jest to takie głupie, skoro w tym poligamicznym kraju na jedną kobietę przypada aż 5 mężczyzn :). Ów stosunek kobiet do mężczyzn sprawił też to, że Dubaj jest rajem dla ściągających tu tłumnie reprezentantek najstarszego zawodu świata. Głównie są to obywatelki krajów azjatyckich. Jednak pamiętajcie, że prostytucja jest w Dubaju nielegalna. Poza prostytucją w emiratach obowiązuje całkowity zakaz posiadania i używania narkotyków. Jest to skrupulatnie egzekwowane, a karą może być nawet śmierć.

Zupełnie inaczej jest już z alkoholem. Wbrew temu, co można by sądzić, alkohol w Dubaju jest łatwy do zdobycia. Każda restauracja ma w swoim asortymencie również i wysokoprocentowe trunki. Każdy turysta będzie więc zadowolony. Miejscowi mogą kupić alkohol na podstawie wydanej przez policję specjalnej licencji. Ona pozwala na nabycie i transport alkoholu do domu. Jednak, co ważne, alkohol należy spożyć w lokalu albo w domu. W miejscach publicznych obowiązuje zakaz. Co więcej, nie wolno nawet przebywać poza domem lub restauracją pod wpływem alkoholu.

>>>SPRAWDŹ: Jaki klimat panuje w Dubaju?