GrecjaCo warto / nie warto?

Miejsca i atrakcje

Ateny

 

Stolica i największe miasto na terenie Grecji. Jedno z najważniejszych oraz najczęściej odwiedzanych ośrodków turystycznych w Europie. W tym mieście nie sposób się nudzić ze względu na liczne zabytki oraz atrakcje.

Przed wejściem na Akropol, warto najpierw odwiedzić nowe Muzeum Akropolu. Budynek jest niesamowity sam w sobie, ponieważ został wzniesiony na palach, z kolei jego przeszklona podłoga umożliwia podziwianie artefaktów, odkrytych podczas budowy muzeum. Ważne jest, aby pamiętać, że istnieje zakaz fotografowania w niektórych pomieszczeniach np. w holu, gdzie znajdują się wazy, amfory oraz dziecięce zabawki. W skład zbiorów muzeum wchodzą artefakty pochodzące z Akropolu m.in. fryz znajdujący się kiedyś na Partenonie, rzeźby oraz płaskorzeźby. Osoby ciekawe, przed wyruszeniem w podróż, mogą skorzystać z wirtualnego spaceru po muzeum na stronie: http://www.acropolis-athena.gr/.

Na wzgórzu Akropolu znajdują się ruiny świątyń, które są odnawiane oraz odrestaurowywane do dnia dzisiejszego. Są to zabytki w stanie prawie niezmienionym, odkąd zostały odbudowane po wojnie z Persami w V wieku p.n.e. Warto wspomnieć, że Akropol był jednym z 21 finalistów biorących udział w wyborze nowych siedmiu cudów świata. 

Samo wzgórze posiada wysokość 157 metrów n.p.m., z którego roztacza się przepiękny widok na całe Ateny, pasmo górskie oraz na inne architektoniczne zabytki np. Areopag, czyli skałę poświęconą Aresowi, gdzie zbierała się najwyższa rada Aten, pilnująca przestrzegania prawa. Kierując się na wzgórze, mijamy Odeon Herodota Attyka, który jest niedostępny dla turystów. Wyjątek stanowią organizowane w nim koncerty. Bramę Akropolu tworzą monumentalne wrota – Propyleje – zapraszające nas do antycznego świata.

Następnym zabytkiem, który możemy zobaczyć, jest Erechtejon poświęcony zarówno Atenie, jak i Posejdonowi. Według legendy bóstwa te walczyły ze sobą o pozycję opiekuna w Atenach. Mieli się zwrócić do mieszkańców miasta, aby wybrali spośród nich patrona miasta. O wyborze mieszkańców miały zadecydować podarunki od bóstw. Posejdon ofiarował źródełko z najczystszą wodą, lecz była ona zbyt słona. Z kolei Atena ofiarowała drzewko oliwne, które znajduje się przy świątyni do dnia dzisiejszego. Budowla zachwyca swoją wielkością oraz nienagannym stanem.

To, co jednak najbardziej nas interesuje, znajduje się prawie w samym centrum wzgórza

 – jedyny i niepowtarzalny Partenon. Jest to świątynia w stylu doryckim, której długość wynosi 70 metrów, a szerokość 31. Niestety z powodu ciągłych prac, mających na celu konserwację oraz zapobieganie możliwości zawalenia się konstrukcji, wszędzie znajdują się rusztowania. Ciekawe jest to, że dzisiejsza kolorystyka Partenonu różni się od tej sprzed wieków. Dawniej świątynia była kolorowa, lecz upływający czas oraz zanieczyszczenia pozbawiły go wielu barw. 

 

>>>SPRAWDŹ: Wciąż nie wiesz jak zabrać się za zaplanowanie swojej podróży? Kliknij tutaj, aby otrzymać naszą pomoc!

 

Oczywiście Ateny to nie tylko Akropol. Do innych greckich zabytków należy dawna Agora Rzymska wytyczona przez Juliusza Cezara i Oktawiana Augusta, znajdująca się zaledwie 100 metrów od antycznej Agory Greckiej. Na jej terenie znajduje się Agoranomeion, Propyleje Wschodnie oraz słynna Wieża Wiatrów wybudowana przez astronoma Andronikosa z Kyrrhos. Jest to ośmioboczna wieża wykonana z marmuru, posiadająca bazę wraz z trzema stopniami. Na każdej ze ścian znajdują się personifikacje ośmiu wiatrów.

Agora Grecka jest bardziej rozległa niż rzymska oraz posiada więcej zachowanych zabytków m.in. Odeon Agryppy – teatr wybudowany w 15 roku p.n.e., służący jako sala wykładowa i koncertowa; dwukondygnacyjny portyk Attalosa II – hala kolumnowa króla Pergamonu, w której znajduje się również Muzeum Agory. W muzeum znajdują się zbiory waz, figurek oraz broni pochodzących z okresu neolitu, epoki brązu, okresu mykeńskiego oraz geometrycznego, a także wystawa dotycząca funkcjonowania demokracji ateńskiej i okresu klasycznego. Innymi atrakcjami są: Portyk Malowany przedstawiający sławne czyny Ateńczyków, świątynia Hefajstosa wybudowana w V wieku p.n.e., Monopter, czyli świątynia na planie koła pochodząca z 150 roku, Biblioteka Pantainosa oraz Tolos z 460 roku p.n.e.

Nie zapominajmy także o Bibliotece Hadriana oraz Teatrze Dionizosa. Biblioteka została wybudowana w latach 132-134 jako darowizna dla miasta, ufundowana przez rzymskiego cesarza Hadriana. Był on ogromnym wielbicielem kultury greckiej oraz regularnie odwiedzał Ateny. Biblioteka została zbudowana na planie prostokąta z zewnętrznym dziedzińcem. W skład Biblioteki wchodzą: propyleje (wejście do pomieszczenia składające się z czterech kolumn w stylu korynckim) oraz ogród wraz z oczkiem wodnym. Obecnie podziwiać można jedynie ruiny Biblioteki oraz zachowane w ogrodzie rzeźby.

Świątynia Zeusa – jest pozostałością po czasach rzymskich. Powstała w 131 r. p.n.e. i była największą grecką świątynią. W czasach swojej świetności miała 104 kolumny, z których do czasów obecnych zachowało się tylko 15. O ogromnym znaczeniu tego miejsca miał świadczyć również okres, w którym powstawała świątynia (od VI w. p.n.e. do II w. n.e.) W jej wnętrzu znajdowały się dwa posągi – Zeusa i cesarza Hadriana.

Teatr Dionizosa – powstał na cześć boga wina i zabawy, ale również patrona aktorów i teatru. Najstarsze fragmenty budowli pochodzą z V w. p.n.e. To właśnie tutaj każdego roku odbywały ateńskie Dionizja, natomiast Ajschylos, Sofokles, Eurypides i Arystofanes wystawiali największe komedie i tragedie. Podczas okupacji rzymskiej, teatr został przebudowany, aby mogły na nim toczyć się walki gladiatorów. Do czasów obecnych zachowała się część siedzeń, orchestra, fragmenty skene, a także część fryzu.

Jest umiejscowiony na zboczu Akropolu.  Mógł pomieścić 17 tysięcy widzów, a przedstawiane w nim spektakle odbywały się ku czci Dionizosa. Bilet wstępu kosztuje 12 euro. Umożliwia on wstęp do kilku wybranych atrakcji spośród: Akropolu, Biblioteki Hadriana, Agory Greckiej, Agory Rzymskiej, Teatru Dionizosa, świątyni Zeusa Olimpijskiego, czy też Keramejkos. Bilet składa się z kilku odcinków, które są odrywane przy poszczególnych atrakcjach.

Plaka – najbardziej historyczna oraz rozrywkowa dzielnica Aten, znajdująca się u podnóża Akropolu. Można tutaj spacerować krętymi uliczkami, na których znajdziecie wiele restauracji oraz sklepów z pamiątkami lub straganami. Wieczorową porą to właśnie tu najlepiej się wybrać, aby podziwiać oświetlony Akropol. W restauracjach bywają również organizowane wieczorki greckie, na których są pokazywane tradycyjne tańce, serwowane są typowo greckie potrawy oraz można dobrze się pobawić w międzynarodowym gronie.

Wzgórze Likavitos – jest najwyższym wzniesieniem w Atenach (277 m n.p.m.), jednocześnie stanowi oazę ciszy i spokoju. Można się tam dostać kolejką linową lub zrobić sobie spacerek. Poza wspaniałym widokiem na panoramę miasta, na jego szczycie znajduje się teatr, gdzie odbywają się różnego rodzaju imprezy i koncerty, a także kawiarnia, restauracja i kościół Agios Georgios.

Gmach Parlamentu i Grób Nieznanego Żołnierza – ta neoklasycystyczna budowla znajduje się we wschodniej części placu Syntagma. Budynek został wzniesiony na początku XIX wieku przez Ludwika I Bawarskiego. Również tutaj umiejscowiony jest Grób Nieznanego Żołnierza, przed którym wykonywana jest uroczysta zmiana warty przez ewzonów, czyli żołnierzy służących w Gwardii Prezydenckiej, ubranych w tradycyjny strój (plisowane krótkie spódniczki, zaprasowane w 400 fałd upamiętniających 400 lat niewoli tureckiej, czerwone czapki z frędzlami, białe getry z pomponami, podkute czerwone trzewiki i szerokie skórzane pasy), który na pierwszy rzut oka może wywołać salwy głośnego śmiechu. Ceremonia zmiany warty odbywa się o pełnych godzinach przez całą dobę, natomiast w każdą niedzielę o godzinie 11:00 zmianie warty towarzyszy orkiestra i oddział gwardzistów.

Stadion Panathinaiko – powstał w V w. p.n.e. Zbudowany na planie podkowy służył jako miejsce organizowania igrzysk olimpijskich odbywających się w odstępie czterech lat, ku czci patronki miasta – Ateny. W czasach okupacji rzymskiej, stadion stal się areną krwawych walk gladiatorów i dzikich zwierząt. Został odrestaurowany i zmodernizowany z okazji pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich, które miały miejsce w 1896 roku.

Keramikos – ta najstarsza nekropolia Aten, otoczona (wraz z pozostałością starożytnego miasta) murami obronnymi, stanowi miejsce spoczynku Ateńczyków począwszy od XII wieku p.n.e. Większość spośród znalezionych tu tablic nagrobnych (zwłaszcza tych, które upamiętniały wybitnych Ateńczyków, pochowanych w Alei Grobowców) zobaczyć można w Narodowym Muzeum Archeologicznym. 

 

>>>ZOBACZ TAKŻE: 10 miejsc zniszczonych przez turystów!

 

Narodowe Muzeum Archeologiczne – stanowi zbiorowisko cennych okazów, które stanowią największy skarb wszystkich Greków, a także całej zachodniej cywilizacji. Zaliczane jest do 10 najważniejszych muzeów świata. Możemy podziwiać rzeźby, figurki, fragmenty malowideł i wyroby ceramiczne oraz jubilerskie pochodzące z różnych epok historycznych. Muzeum podzielone jest na kilka części, które obejmują sztukę różnych okresów historycznych: prehistoria, okres archaiczny, okres klasyczny, okres hellenistyczny i wyroby ceramiczne od antyku po czasy obecne. Ceny: 7 euro bilet normalny, 3 euro bilet ulgowy; godziny otwarcia: poniedziałki: 13:00-20:00, wtorek-sobota: 9:00-16:00.

Muzeum Sztuki Cykladzkiej – posiada najbogatszą na świecie kolekcję cykladzkich starożytności, zawierającą marmurowe figurki, narzędzia z brązu i broń, jak również wyroby garncarskie. Eksponaty tam zgromadzone zostały pogrupowane na strefy tematyczne, tj. przybory toaletowe, przedmioty związane z ceremonią ślubną, ze sportem, polityką i przestrzenią działalności kobiecej. Dla lepszego zrozumienia oglądanych eksponatów wystawę uzupełniono rysunkami i obszernymi tekstami objaśniającymi. Cena: 7 euro bilet normalny, 3,5 euro bilet ulgowy; godz. otwarcia: poniedziałek, środa, piątek, sobota: 10:00-17:00, niedziela: 11:00-17:00.

 

Saloniki

 

Saloniki są drugim miastem w Grecji pod względem wielkości. Zostały założone w 315 roku p.n.e. jako miasto portowe. Obecnie stanowią centrum administracyjne dwóch północnych regionów kraju. W porównaniu z Atenami jest to bardzo nowoczesne miasto. Saloniki były jednym z pierwszych ośrodków rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa. Zabytki wczesnochrześcijańskie oraz bizantyjskie, znajdujące się w mieście, zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Do zabytków z tego okresu, które trzeba zobaczyć, należą: kościół świętego Demetriusza i świętego Dawida oraz kościół świętego Jerzego (dawna rotunda). 

Symbolem miasta jest Biała Wieża, znajdująca się przy nadmorskiej promenadzie, z której roztacza się widok na całe miasto. W środku wieży, na poszczególnych kondygnacjach, znajdują się sale wystawowe.

 

W pobliżu znajduje się pomnik Aleksandra III Macedońskiego. Charakterystycznym punktem miasta jest także Łuk Galeriusza, który powstał około 305 roku i miał upamiętniać zwycięstwo Galeriusza nad Persami w 297 roku. Tuż obok znajduje się, wcześniej wspomniany, kościół świętego Jerzego, który początkowo miał stanowić mauzoleum. Spacerując po Salonikach z pewnością można podziwiać starożytne ruiny wkomponowane w architekturę miejską m.in. forum romanum lub łaźnie tureckie.

 

Delfy

 

Niewielka miejscowość u stóp Parnasu, słynąca w antyku z Wyroczni Delfickiej. Według mitologii najpierw składano ofiary, a następnie losowano kolejność zadawania pytań wyroczni. Pytania były przekazywane ustnie lub pisemnie słudze, który oddawał je kapłanowi. Kapłan z kolei powtarzał pytanie Pitii – natchnionej kapłance Apollina. Obecnie, tuż obok centrum miasteczka, znajduje się stanowisko archeologiczne, które zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Znajduje się tutaj skarbiec Ateńczyków, świątynia Apollina, Wyrocznia Delficka, pępek świata oraz stadion. Po drugiej stronie drogi znajduje się Tolos, czyli świątynia wybudowana na planie koła. Wstęp kosztuje 9 euro.

Nie zapominajmy także o odwiedzeniu Muzeum Archeologicznego, okupowanego bardzo często przez koty. W środku można podziwiać antyczne rzeźby m.in. kurosa, sfinksa oraz makietę Delf.

 

Epidauros

 

Grecka miejscowość leżąca na terenie Peloponezu. Kiedyś stanowiła starożytne miasto, do którego ludzie przyjeżdżali w celach leczniczych. W VI wieku p.n.e. wprowadzono tam kult Ajsklepiosa – boga sztuki lekarskiej, który miał leczyć zarówno grzeszną duszę, jak i chore ciało. Obecnie znajduje się tutaj stanowisko archeologiczne, które zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Znajduje się tutaj świątynia Ajsklepiosa i zabudowania szpitalne poświęcone bogom uzdrowicielom. Do innych atrakcji należy: odeon rzymski, propyleje, łaźnie greckie, czy też pozostałości po stadionie. Jednak najważniejszym i najcenniejszym obiektem jest starożytny teatr ze wspaniałą akustyką. Mógł on pomieścić ponad 14 tysięcy widzów. Do dnia dzisiejszego został świetnie zachowany. Warto także udać się do Muzeum Miejskiego, w pierwszym pomieszczeniu znajdują się dawne narzędzia lekarskie, spis dokonanych wyleczeń oraz cudów przez Ajsklepiosa. Natomiast w drugim i trzecim pokoju znajdują się antyczne rzeźby.

 

Filippi

 

Nazwa miasta została nadana na cześć Filipa II Macedońskiego, a jego początki sięgają roku 356 p.n.e. W mieście tym przebywał apostoł Paweł, czego dowodem ma być zawarty w Biblii „List do Filipian”. Mówi się, że Filippi było jednym z pierwszych miast, w których zaczęło się szerzyć chrześcijaństwo. Niestety z powodu epidemii dżumy oraz licznych najazdów m.in. Turków w XIV wieku, miasto upadło. Obecnie, na tym terenie znajdują się jedynie ruiny, gdzie można odnaleźć takie zabytki jak: teatr, rzymską agorę, bazylikę oraz pierwszy kościół chrześcijański.

 

Meteory

 

Jest to masyw skał z piaskowca i zlepieńca w środkowej Grecji, osiągający wysokość do 550 metrów n.p.m., gdzie znajdują się prawosławne monastyry. Sama nazwa meteora oznacza „w powietrzu”. Założycielem pierwszego klasztoru Wielkiego Meteora w 1350 roku był święty Anastazy, zakonnik z góry Athos. Według legendy wzniósł się na szczyt słupa skalnego na skrzydłach orła lub anioła. Inna opowieść głosi, że w czasach Sulejmana Wspaniałego monastyry kryły niespotykane skarby i bogactwa. Kiedyś turyści, aby dostać się do klasztorów, byli wciągani na linie. Obecnie znajdują się tutaj schody wykute w skale, natomiast prowiant nadal jest wciągany za pomocą lin. Dawniej wykuwano w skale zbiorniki na wodę deszczową. W każdym klasztorze znajdowały się cele dla mnichów, kościółek oraz refektarz. W większości były to klasztory męskie, jednak istniały również żeńskie. 

Cały kompleks został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Bilet wstępu do każdego monastyru z osobna kosztuje 3 euro. Dodatkowo zabrania się fotografowania i filmowania we wnętrzach. Należy również pamiętać, że aby wejść do obiektu, kobiety muszą mieć założone długie sukienki i zakryte ramiona, natomiast mężczyźni – długie spodnie.

 

>>>SPRAWDŹ: Wciąż nie wiesz jak wybrac odpowiedni kierunek podróży? Zobacz nasz artykuł!

 

Mykeny

 

Starożytne miasto greckie na półwyspie Peloponeskim, założone prawdopodobnie przez Perseusza. Jeden z głównych ośrodków kultury mykeńskiej. Obecnie znajduje się tutaj stanowisko archeologiczne, które zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 

Na terenie stanowiska znajduje się słynny Grób Agamemnona, który tak właściwie jest Skarbcem Atreusza. Grobowiec osiąga 14 metrów wysokości, a jego ściany pokrywane były płytami reliefowymi. Do starożytnych ruin miasta prowadzi Brama Lwów, przedstawiająca dwie lwice wsparte przednimi łapami o kolumnę. Na terenie kompleksu znajduje się aż 15 obiektów w tym: Pałac Królewski znajdujący się na wzgórzu akropolu, grobowce mykeńskie, zwane tolosami (Tolos Agryppy, Tolos Klitajmestry), skonstruowane na planie okręgu i przykryte kopułami z kamieni, spichlerz, cysterna oraz Muzeum Archeologiczne. Bilet wstępu kosztuje 8 euro. Osoby zainteresowane wejściem do cysterny, powinny zabrać ze sobą latarki. Ze względu na uszkodzenia niektórych schodków, nie należy wchodzić tam samemu.

 

Termopile

 

Słynne miejsce, w którym polegli Spartanie podczas bitwy z Persami w 480 roku p.n.e. Według legendy, Leonidas widząc, że nie wygra bitwy, odprawił żołnierzy greckich pozostając wraz z trzystoma swoimi wojownikami na miejscu. Bronili się do samego końca, przy pomocy siedmiuset Tespijczyków. Na miejscu znajduje się pomnik, upamiętniający tamto wydarzenie.

 

Na pomniku znajduje się wyryty napis: „Cudzoziemcze powiedz Lacedemończykom, że tu spoczywamy, wierni ich prawom”. Na podstawie bitwy pod Termopilami oraz komiksu Franka Millera, powstał film 300 w reżyserii Zacka Snydera w 2006 roku. Jednak nie jest to jedyny film nawiązujący do tamtego okresu.

 

Greckie wyspy

 

Korfu

 

Górzysta wyspa znajdująca się w północnej części Morza Jońskiego u wybrzeży Albanii. Jest także najbardziej zieloną z wysp greckich. Rosną tutaj rozległe gaje oliwne oraz strzeliste kolumny cyprysów. Według mitologii, Korfu miało być ostatnim przystankiem Odyseusza w drodze do rodzinnej Itaki oraz miejscem, gdzie zatrzymał się Jazon powracający ze Złotym Runem. Na wyspie panuje wilgotny oraz łagodny klimat. Najwyższy szczyt na wyspie to Pantokrator (906 metrów n.p.m.), gdzie znajduje się klasztor z połowy XVII wieku. Dodatkowo pełni funkcję punktu widokowego na wyspę. 

Stolicą wyspy jest miasto Korfu (zwane też Kerkirą). Stare Miasto Korfu wraz z zespołem bizantyjskich fortyfikacji zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a jego początki sięgają VIII wieku p.n.e. Od XV wieku wyspa przechodziła kolejno we władanie Wenecji, Francji, Wielkiej Brytanii i Grecji. Wiele razy skutecznie broniła granic państwa weneckiego przed naporem armii osmańskiej. Na oryginalny styl współczesnego Korfu składają się pozostałości starego weneckiego systemu budowli obronnych i nowych neoklasycystycznych budowli powstałych w XIX i XX wieku. Twierdza Korfu jest symbolem nie tylko miasta, ale i całej wyspy. Miasto obfituje w liczne muzea, m.in. Muzeum Archeologiczne ze znaleziskami z okresu starożytności, Muzeum Banknotów, Muzeum Bizantyjskie ze zbiorem ikon, Muzeum Solomosa – wybitnego pisarza oraz Muzeum Historii Paleopolis.

Turyści spragnieni zabytków powinni odwiedzić Pałac Achillon, znajdujący się niedaleko miejscowości Gastouri. Pałac był letnią rezydencją austriackiej cesarzowej Elżbiety II, znanej również jako Sisi. Motywem przewodnim obiektu jest mit o Achillesie – greckim wojowniku i bohaterze wojny trojańskiej. Podczas zwiedzania można natknąć się na udekorowany hol wejściowy, kaplicę cesarzowej oraz pokoje przyjęć. Nie zapominajmy także o spacerze po ogrodzie, gdzie możemy napotkać wiele rzeźb, m.in. Achillesa Triumfującego lub Umierającego Achillesa. Drugim obiektem do zobaczenia jest zamek Angelokastro, pochodzący z XIII wieku. Nazwa twierdzy najprawdopodobniej wzięła się od nazwiska Angeloi Komneni, bizantyjskiej rodziny, która rządziła Korfu w XI I XII wieku. Umieszczony na wzgórzu zamek pozwala nam podziwiać panoramę wyspy.

Jedną z popularnych miejscowości jest Sidari, tętniąca życiem, a zwłaszcza nocą. Idealne miejsce dla osób młodych, które pragną rozrywki (liczne bary, puby, dyskoteki). Na obrzeżu miasta znajduje się Kanał Miłości. Jest to tunel stworzony jedynie przez naturę, bez ingerencji człowieka. Według legendy, gdy niezamężna kobieta przepłynie (o własnych siłach) tunel i pomyśli o jakimś mężczyźnie, bardzo szybko stanie na ślubnym kobiercu. Być może znajdą się jakieś chętne panie, które przetestują prawdziwość legendy.

Godna uwagi jest również miejscowość Paleokastritsa obfitująca w piaszczyste, żwirkowe i kamieniste plaże, a także w błękitne groty (jaskinia Nausika, Agios Nikolaos, Blue Eye). Znajduje się tutaj klasztor Panagia z XVIII wieku, który częściowo został przekształcony w muzeum. Na wystawie można podziwiać stare księgi, klejnoty oraz fragment szkieletu walenia. W sierpniu odbywa się tutaj Festival Varkarola, który oferuje nam spektakl muzyczno-teatralny na morzu. Warto także odwiedzić Przylądek Drastis, który z pewnością zachwyci wspaniałym widokiem. Jest to punkt widokowy na formacje skalne wystające z morza. Istnieje możliwość plażowania, lecz jedynie na półkach skalnych. 

Na wyspie przeważają zazwyczaj plaże piaszczyste oraz żwirowe, lecz zdarzają się również kamieniste. Najwięcej kameralnych plaż oraz zatoczek znajduje się na zachodnim brzegu wyspy. Wejście na plażę jest bezpłatne, natomiast za serwis plażowy trzeba zapłacić (dwa leżaki + parasol to ok. 8 EUR/dzień, jednak cena może się nieznacznie różnić w zależności od hotelu). Osoby, które mają dość spędzania czasu na plaży, z powodzeniem mogą się udać do jednego z dwóch parków wodnych: Aqualandu w miejscowości Agios Ioannis (wstęp: 18 euro, dzieci: 13 euro) lub Hydropolis na wschodnim krańcu Acharavi (wstęp: 15 euro, dzieci: 10 euro).

 

>>>SPRAWDŹ: Czy podróże mogą pomóc Waszemu zdrowiu?

 

Kreta

 

Jest największą wyspą należąca do Grecji, a jej stolicą jest Heraklion. Kreta położona jest na styku dwóch stref klimatycznych: Morza Śródziemnego i Afryki Północnej. Najgorętszymi obszarami wyspy są południowe krańce, będące pod wpływem klimatu Afryki Północnej.

Kreta była również ważnym miejscem w mitologii greckiej. To właśnie tutaj wychowywał się mały Zeus pod opieką kozy Amaltei, czy też z tego miejsca Herakles, w ramach kary, przyniósł Eurysteusowi olbrzymiego byka. Nie zapominajmy także o pięknej Europie, porwanej przez Zeusa pod postacią byka, gdzie zamieszkała w cudownej grocie. Europa miała dwóch synów – Minosa, który panował w pałacu w Knossos oraz Radamana, panującego w Fajstos.

Iraklion (Heraklion) – stolica wyspy zawdzięcza swoja nazwę Heraklesowi. Heros zasłynął tym, że wykonując swoja siódmą pracę, uprowadził kreteńskiego byka z wyspy. Pełne życia miasto liczy ponad 130 tys. mieszkańców, a atmosfera tam panująca każdego roku przyciąga tysiące turystów. Zwiedzanie miasta powinno się zacząć od fontanny byłego gubernatora Francesca Morosiniego, która została wybudowana w roku 1628, a na jej szczycie umieszczono pomnik Posejdona. Za czasów rządów muzułmanów pomnik zdjęto, a na jego miejsce umieszczono kamienne wizerunki lwów. Ciekawostką jest, że lwy są starsze o 300 lat od pozostałej części fontanny, dlatego też musiały być zabrane z innej budowli.

Nieopodal fontanny znajduje się kościół św. Marka (San Marco), który w 1239 r. postawili wenecjanie i miał służyć za siedzibę arcybiskupa. Kościół ten do roku 1508 był również miejscem spoczynku książąt kreteńskich. W 1669 r. został przebudowany na meczet i taką funkcje pełnił aż do XX wieku. Dopiero w latach 60. ubiegłego wieku ponownie odnowiono kościół, w środku zaś uczyniono halę wystawienniczą oraz komercyjną. 

Przemieszczając się w stronę portu, natkniemy się na jedną z najpiękniejszych budowli na Krecie – XVII-wieczną wenecką Loggi. Ona również powstała na zamówienie Francesa Morosciniego. Swoją niepowtarzalność zawdzięcza ozdobnym balustradom, arkadom i kolumnom, które czynią konstrukcję lekką i mało spotykaną w greckiej architekturze. Właśnie tutaj odbywały się bale i narady miejscowych tuzów. W czasach obecnych wszelkie uroczystości odbywają się we wschodniej części Loggi, tam gdzie łączy się z dawną zbrojownią i obecnym ratuszem.

Tuz za ratuszem znajduje się jeden z najpopularniejszych kościołów w Iraklionie, którego patronem jest św. Tytus (Agios Titos). Duchowny żyjący w latach 2-96 był pierwszym biskupem Krety i adresatem listów zamieszczonych w Nowym Testamencie. Aktualnie w kościele zachowane są jego relikwia – czaszka przechowywana w złotej szkatule. Za świątynią rozpościera się nadbrzeże wraz z weneckim portem. Wysunięta w głąb morza twierdza Kules (wcześniej Rocca al Mare) powstała w XIII w. Zanim Turcy urządzili w niej więzienie, służyła za przechowywalnię amunicji, zaadaptowano ją na kaplicę, młyn, koszary oraz piekarnię zaopatrującą żołnierzy. Mury twierdzy pamiętają jeszcze czasy bizantyjskie, chociaż obecne kształty zawdzięcza Wenecjanom. Wał obronny przy Bramie Jezusa mierzy aż 40 m szerokości. Bastion Martiniego jest miejscem wiecznego odpoczynku Nikosa Kazantzakisa, najpopularniejszego nowożytnego pisarza, autora m.in. Greka Zorby. Natomiast przy Bastionie Sabbionera mieści się największe muzeum archeologiczne na Krecie, w którym można podziwiać pozostałości kultury minojskiej. Eksponaty (m. in. misa ofiarna z dekoracjami, słynny retrakowy dysk) pochodzą z okresu od 5 tys. lat p.n.e. do czasów rzymskich.

Do największych oraz najbardziej znanych zabytków na Krecie należy pałac w Knossos - znajduje się ok. 5 kilometrów od Heraklionu. Chyba każdy z nas pamięta legendę o królu Minosie, który poprosił Dedala o skonstruowanie labiryntu dla strasznego Minotaura (pół człowieka, pół byka). Co 9 lat składano mu w ofierze 7 chłopców oraz 7 dziewcząt pochodzących z Aten. Proceder ten ukrócił Tezeusz, zabijając potwora oraz wychodząc z labiryntu dzięki nici otrzymanej od zakochanej w nim córki Minosa – Ariadny. 

Ta gigantyczna budowla składała się z wielu sal i pomieszczeń, była także wyposażona w sieć wodociągów, kanalizację oraz łaźnie. Największą popularnością wśród turystów cieszy się Sala Tronowa, do której ustawiają się kolejki. W okresie letnim ze względu na sporą liczbę odwiedzających, należy uzbroić się w cierpliwość. Niestety pałac prawdopodobnie uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi. Część pałacu została jednak odrestaurowana. Bilet wstępu kosztuje ok. 6 euro.

Pałac w Fajstos jest usytuowany około 60 kilometrów na południowy zachód od Heraklionu, na zboczu góry Kastri. Jest drugim pod względem wielkości starożytnym pałacem na Krecie, zaraz za ruinami w Knossos. To właśnie tutaj odnaleziono słynny dysk z Fajstos - gliniany dysk obustronnie pokryty ciągiem napisów w postaci ideogramów, spiralnie odchodzących ze środka ku obrzeżu dysku. Bilet wstępu do pałacu kosztuje ok. 4 euro.

Osoby zainteresowane zabytkami powinny odwiedzić również ruiny pałacu w Malii, znajdujące się jedynie 3 km od centrum miasta, wybudowane w XIX wieku p.n.e. oraz Kato Zakros, ruiny po najmniejszym pałacu minojskim. Prawdopodobnie powstał w 1900 roku p.n.e., a został zniszczony w 1450 roku p.n.e.

Warto odwiedzić także Cretaquarium, znajdujące się w miejscowości Gournes. Na terenie obiektu można odnaleźć wiele akwariów z rybami morskimi (ok. 250 gatunków) zamieszkującymi Morze Śródziemne. Jest to spora atrakcja, zwłaszcza dla dzieci.

Wejście na plażę jest bezpłatne, natomiast za serwis plażowy trzeba zapłacić (dwa leżaki + parasol to ok. 8 EUR/dzień). Na szczególną uwagę zasługują tutaj laguna Balos, zwana greckimi Karaibami oraz plaża Elafonsi, ze względu na różowy odcień piasku. Kolor ten zawdzięczają nanoszonym przez fale morskie okruchom muszli oraz koralowców. W dodatku na Elafonsi występuje wiele endemicznych gatunków roślin i zwierząt. Z kolei Balos zachwyca kilkunastoma odcieniami błękitnego morza.

Reithimnon – jest to trzeci pod względem wielkości miejski ośrodek na Krecie. Poza gładkimi i czystymi plażami, miasto może poszczycić się Starówką, która jest połączeniem stylu weneckiego i tureckiego. Zabytkowe domy i malownicze portale wejściowe pamiętają rządy Wenecjan (XV w.). Z kolei strzeliste minarety są pozostałościami po czasach okupacji osmańskiej (XVIII w.). Idąc wzdłuż XVI-wiecznej wielkiej bramy (Megali Porta) dojdziemy do Loggi Weneckiej (Arkadiou). Naprzeciw niej znajduje się prawdziwa perełka pośród zabytków – wenecka Fontanna Rimondi (Platia Titou Petichaki) z charakterystycznymi głowami lwów, z których tryska orzeźwiająca woda, obecny symbol miasta. Tuż za nią zaczyna się stary wenecki port, który jest najczęściej odwiedzanym miejscem w tej części Reithimnonu. Spacerując wzdłuż brzegu, przejdziemy obok fortecy (Fortezza), którą w XVI w. wybudowali wenecjanie. Jej mury sięgają do 1,7 m grubości. Miasto i jego okolice kryją wiele interesujących historii. Fontanna, która przylega do murów miejskiego ogrodu, została wybudowana dla trędowatych, którzy codziennie gromadzili się wokół niej. Biały minaret miał być najwyższą budowlą na wschodzie, ale jego greckiego budowniczego (Gregorios Daskalakis) przerosło to zadanie. Niestety, dzisiaj budowla grozi zawaleniem. 

Chania – mimo tego, że miasteczko wygląda bardziej na weneckie niż kreteńskie, wbrew pozorom jest ono jednym z najstarszych greckich miast. Początki sięgają czasów minojskich.

Niektóre źródła donoszą, że założycielem miasta jest sam król Minos, inne zaś, że wnuk władcy – Kydon. Osada była ważnym ośrodkiem życia dla mieszkańców. Jej rozkwit przypada na wiek XIII, w którym rządy sprawują Wenecjanie. W 1645 r. na Kretę najeżdżają Turcy, którzy pozbawiają wyspę niepodległości. Jednak 250 lat później kreta odzyskuje niezależność i to właśnie Chania staje się stolicą autonomicznego państwa kreteńskiego. Taką funkcje pełni do roku 1971, kiedy to siedziba władz zostaje przeniesiona do Iraklionu. Największe wrażenie robi architektura Portu Weneckiego, który mimo iż zachwyca swoim urokiem, okazał się całkiem bezużyteczny. Woda na nadbrzeżu była niewystarczająco głęboka, zaś wiatry z północy zagrażały cumującym statkom. W 1497 r. Wenecjanie postawili kamienne arsenały (23), z których do dziś zachowało się jedynie siedem. Po wschodniej stronie portu znajduje się pozostałość po Turkach – Meczet Janczarów. Postawili go zaraz po zdobyciu Chanii, jako symbol potęgi i dalekosiężnych planów. Janczarowie byli specjalnie przeszkolonymi żołnierzami, których werbowano pośród porwanych chrześcijańskich chłopców. Zmuszano ich do przyjęcia islamu, poddawano surowemu szkoleniu i wychowywano w imię idei fanatyzmu religijnego oraz bezwzględnego posłuszeństwa wobec dowódców. Po odzyskaniu niepodległości, Kreteńczycy w ramach aktu zemsty, zaadaptowali meczet na magazyn. Aktualnie jest biurem informacji turystycznej.

Zaraz za meczetem zaczyna się Stare Miasto, którego strzegą mury obronne powstałe na przełomie XV i XVI wieku. W ich obrębie znajduje się wiele zabytkowych budowli. Najstarszą dzielnicą jest Kastelli, w której znaleziono ślady osiedli ludzkich sprzed 4 tys. lat: wille, ulice i plac. W okresie panowania weneckiego wybudowano dwa kościoły: Najświętszej Marii Panny oraz Santa Maria de Miracoli. Kolejna zabytkową dzielnicą jest Topanas, do której przylega obszar dawnego getta żydowskiego (dzielnica Evraiki). Chociaż zostały po niej już tylko renesansowe mury, nadal stanowi ozdobę Starego Miasta. Naprzeciwko Loggi znajduje się Muzeum Archeologiczne, w którym można podziwiać eksponaty pochodzące z okresu późnego neolitu do czasów rzymskich, m.in. późnominojska pieczęć, rzymskie mozaiki czy zabawki odnalezione w grobie dziecka.

Agios Nikolaos – to malownicze miasteczko położone w zatoce Mirampellou zamieszkuje nieco ponad 8 tys. ludzi, zaś turystów jest dwa razy więcej. Nazwa miasta, która wielokrotnie była zmieniana, ostatecznie nosi nazwę patrona rybaków – świętego Mikołaja. Poza urokliwą zatoką, również jezioro Voulismeni nadaje miastu specyficzny klimat, który jest jednym z dwóch unikatowych zbiorników słodkowodnych na Krecie. Według starożytnych wierzeń, w tym jeziorku miała kąpać się sama Atena. W 1865 roku brytyjski admirał Thomas Spratt dokonał dokładnego pomiaru zbiornika wodnego i ustalił, że ma ono głębokość 64 m. 10 lat później, Turcy postanowili połączyć jezioro z portem – prace trwały przez 5 lat. Jezioro ma ogromne znaczenie dla miasta, ponieważ właśnie woda i słońce każdego roku przyciągają rzesze turystów. Natomiast orzeźwiająca morska bryza przynosi ulgę w upalne dni, dlatego w porcie i przy jeziorze ulokowane jest centrum miasta. Plaże w tym regionie wyspy, które ukryte są za skalnymi urwiskami, sprawiają wrażenie, że to miejsce jest skrawkiem raju na Ziemi. Poza naturą, w Agios Nicolaos można odwiedzić Muzeum Archeologiczne, które jest drugim pod względem liczby i jakości zbiorów muzeum, zaraz po tym w Iraklionie. 

Wąwóz Samaria – to najdłuższy wąwóz w Europie, który mierzy 18 km długości, szerokość waha się od 3 do 300 m, zaś wysokość sięga nawet 600 metrów. Aby zobaczyć to niezwykłe zjawisko przyrodnicze, musimy być gotowi do odbycia sześciogodzinnego marszu. Park Narodowy, który utworzony został w 1962 r. zajmuje obszar 4,8 ha.

Zamieszkiwany jest przez zagrożony wyginięciem gatunek dzikich kóz Argimi. Kreteńczycy walczą, aby zwierzęta żyły w naturalnych warunkach. Już w czasach minojskich wizerunki kóz widniały na wazach i naczyniach. Na terenie parku rosną również liczne gatunki roślin również endemicznych. Występują tu cedry, klony, platany, sosny oraz cyprysy. Najstarsi mieszkańcy okolicznych wsi wierzą, że Wąwóz zamieszkiwany jest przez złe duchy, dlatego trzymają się z dala od niego. Jednak odważni (lub nierozsądni) turyści całymi grupami przybywają, aby na własne oczy zobaczyć ten przyrodniczy cud. Niestety czas zwiedzania jest ograniczony. W okresie od listopada do kwietnia park jest zamknięty z powodu wód spływających po powierzchni oraz skał spadających z góry. W pozostałym okresie Wąwóz otwarty jest w godz. 6-16, a wędrówka rozpoczyna się na płaskowyżu Omalos.

 

>>>ZOBACZ TAKŻE: Jak powstały wakacje?

 

Rodos

 

Jedna z wysp znajdujących się na Morzu Egejskim na granicy Europy oraz Azji. Stolica wyspy nosi taką samą nazwę – Rodos. Od XIV do XVI wieku, wyspę zajmowali joannici, którzy przekształcili je w miasto warowne. Następnie wyspa przechodziła kolejno pod panowanie tureckie i włoskie. Według mitologii, wyspa była poświęcona bogowi słońca – Heliosowi. U wjazdu wyspy, przy porcie, stał jego posąg – Kolos Rodyjski, który został uznany za jeden z cudów świata. Na wyspie schronienie znalazła również Helena po śmierci Menelaosa, która została wygnana z kraju. Dokonała również tam swojego żywota, za sprawą intrygi przyjaciółki Polikso. Jednak z czasem, mieszkańcy zaczęli oddawać jej cześć, a drzewo na którym umarła, uznali za święte.

Średniowieczne miasto Rodos zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest podzielone na dwie części. Pierwsza z nich należy do Górnego Miasta, gdzie można odnaleźć takie atrakcje jak: Pałac Wielkich Mistrzów, Szpital wraz z Ulicą Kawalerów oraz gotycką architekturę. Z kolei w drugiej części – w Dolnym Mieście – można zobaczyć budowle gotyckie, meczety, łaźnie publiczne oraz liczne zabudowania z okresu otomańskiego. W dodatku jest to największa i najlepiej zachowana średniowieczna osada w Europie.

Wschodnia część wyspy posiada piaszczyste plaże, jest bardziej sucha i osłonięta od wiatrów. Najważniejszą miejscowością wypoczynkową na wyspie jest miasto Faliraki, znajdujące się około 12 km od stolicy. Miejscowość ta z pewnością spodoba się młodym ludziom ze względu na liczne puby, restauracje oraz dyskoteki. Z powodzeniem można tutaj wynająć łódkę oraz spróbować sportów wodnych (narty wodne, jet-ski, windsurfing). Plaża jest szeroka o podłożu piaszczysto-żwirowym. Z kolei na południu odnajdziemy wiele spokojnych oraz cichych miejscowości na odpoczynek. 

Gdy spędzanie czasu na plaży stanie się nudne, zawsze można odwiedzić Park Wodny w Faliraki, który z pewnością dostarczy wiele zabawy zarówno dorosłym, jak i dzieciom. Znajduje się tutaj kilka basenów oraz zjeżdżalni, a także restauracja, w której można się posilić. Wstęp dla osoby dorosłej kosztuje 22 euro, z kolei dzieci do lat 3 wchodzą za darmo.

Oprócz Faliriaki, najbardziej popularnym miejscem na wyspie jest Lindos. Jest to antyczna osada, w której podczas intensywnych prac archeologicznych odsłonięto na tamtejszym akropolu dorycką świątynię Ateny Lindia. Akropol pochodzi z II wieku p.n.e., a droga do niego prowadzi poprzez długie schody. Na terenie znajdują się cysterny, do których zbierano wodę, propyleje oraz bizantyjski kościół. Do innych atrakcji w osadzie należy: kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, klasztor Agios Georgios Hostos założony przez cypryjskiego pustelnika i pisarza Neofytosa, antyczny teatr znajdujący na zboczu Akropolu oraz Grobowiec Kleobulosa. Kleobulos z Lindos był greckim poetą, autorem licznych epigramatów. Pod koniec czerwca, na wyspie, są odprawiane obrzędy nad morzem, mające na celu uczczenie świętego Piotra oraz Pawła. Ceremonia rozpoczyna się wieczorem, natomiast kończy się wczesnym rankiem dnia następnego. W mieście ruch kołowy jest zakazany. Trzeba pozostawić samochód na pobliskim parkingu.

Ciekawym miejscem, do którego warto się wybrać w wolnej chwili jest rezerwat przyrody Pataloudes, znany również jako Dolina Motyli. Jest to bujnie zalesiona dolina znajdujące się na południe od stolicy, gdzie w okresie od czerwca do połowy września można spotkać motyle. Miejsce to jest siedliskiem rzadkiego gatunku motyli Panaxia Quadripunctaria (gatunek zagrożony oraz chroniony) oraz idealną lokalizacją na odpoczynek pośród drzew. Przebywając na terenie rezerwatu starajmy się zachowywać jak najciszej, a w szczególności nie klaskać oraz gwizdać, ponieważ wytwarza to szkodliwe ultradźwięki dla motyli. Obowiązuje również zakaz palenia. W lecie dolina jest otwarta od godziny 8:30 do 18:00, natomiast wstęp kosztuje ok. 9 euro.

Zazwyczaj, na terenie wyspy, przeważają plaże żwirkowe. Osoby, które preferują piaszczyste podłoże powinny się udać do miejscowości Afandou, Faliraki, Kolymbii, czy też Tsambika. Wejście na plażę jest bezpłatne, natomiast za serwis plażowy trzeba już zapłacić (leżak + parasol to ok. 7 euro na dzień). Natomiast osoby zainteresowane uprawianiem sportów wodnych, zdecydowanie powinny odwiedzić półwysep Prasonisi. Jest to jeden z najpopularniejszych ośrodków windsurfingowych i kitesurfingowych w Europie.

 

>>>ZOBACZ TAKŻE: Chesz zabrać ze sobą w podróż jak najwięcej rzeczy przy tym mieć jak najmniejszy bagaż? Sprawdź nasze praktyczne wskazówki!

 

Zakynthos

 

Jedna z wysp znajdujących się na Morzu Jońskim, na zachód od Peloponezu. Jest to trzecia pod względem wielkości wyspa, należąca do archipelagu. Na wyspę można się dostać za pomocą samolotu (rejsy na wyspę są dość nieregularne) lub za pomocą statku z miejscowości Pireus (znajdująca się niecałe 15 km od Aten). Stolicą oraz największą miejscowością jest Zakynthos, znana również jako Zante. Na szczególną uwagę zasługuje Kościół Dionizosa, wybudowany w 1708 roku, który zachwyca turystów swym pięknem oraz bogactwem. Jest to jeden z niewielu zabytków, które wytrzymały trzęsienie ziemi. Warto także zobaczyć kościół św. Mikołaja, znajdujący się na głównym placu miasta – Solomos Square, Muzeum Solomosa oraz ruiny Twierdzy Bohali. Ruiny położone są na Wzgórzu Bohali, gdzie rozpościera się piękny widok na miasto. Wstęp kosztuje ok. 3 euro.

Wyspa słynie z Shipwreck, czyli Zatoki Wraku. Zatokę można oglądać od strony morza płynąc statkiem (ok. 15 euro) oraz z góry ze specjalnego punktu widokowego. Należy pamiętać, że na punkcie widokowym mogą znajdować się maksymalnie cztery osoby. Największą atrakcją, jak sama nazwa miejsca wskazuje, jest wrak statku. Według legendy jest to statek przemytników, którzy tak bardzo pragnęli uniknąć spotkania z celnikami, że aż utknęli na mieliźnie. Według innych teorii, statek został tutaj umieszczony przez władze greckie, aby stał się atrakcją turystyczną. Dostęp do plaży jest możliwy tylko i wyłącznie od strony morza ze względu na otaczające ją 300-metrowe klify. Rejsy statkiem odbywają się z prawie każdej miejscowości. Warto wspomnieć, że plaża na której znajduje się wrak została uznana za jedną z najpiękniejszych plaż świata oraz stała się wizytówką wyspy.

Kolejnym ważnym miejscem jest Blue Caves, czyli Błękitne Jaskinie. Znajdują się pomiędzy Agios Nikolos i Skinari, na wschodnim wybrzeżu wyspy. Sieć jaskiń cechuje krystalicznie czysta woda, która zostaje podświetlona przez słońce. Jedyną możliwą drogą, aby dostać się do tego miejsca jest droga morska.

Na rejs warto wybrać się mniejszym promem, ponieważ istnieje możliwość wpłynięcia do jednej z jaskiń. Wycieczka trwa ok. godziny. Istnieje także możliwość wykupienia rejsu dookoła wyspy, który trwa trzy godziny. Podczas wodnej przejażdżki można spotkać przepływające obok żółwie. Jest to spora atrakcja dla turystów, tym bardziej, że wyspa ta słynie z żółwi. Osoby zafascynowane żółwiami mogą odwiedzić Gerekas Beach, gdzie znajduje się ich wylęgarnia. Co ważne, ze względu na żółwie, plaża jest zamykana na noc, natomiast rano rozdawane są ulotki z informacjami na temat korzystania z plaży. W okresie, gdy na plaży znajduje się wiele lęgowisk, czas korzystania z wybrzeża bywa ograniczony. 

Młodzież pragnąca rozrywki, powinna udać się do miejscowości Laganas. Jest to jeden z najpopularniejszych kurortów, znajdujących się niedaleko lotniska. To właśnie tutaj znajduje się wiele dyskotek oraz barów, dlatego bywa nazywana „największą imprezownią” na wyspie. Plaża jest tutaj szeroka i piaszczysta, jednak w sezonie bywa również zatłoczona. Inną miejscowością wypoczynkową jest Kalamaki, która jest już nieco spokojniejsza. Co ważne, plaża bywa na noc zamykana ze względu na żółwie, które również tam mają swoją wylęgarnię.

Większość plaż znajdujących się na wyspie jest szeroka oraz piaszczysta. Wejście na plażę jest bezpłatne, natomiast za serwis plażowy trzeba już zapłacić (leżak + parasol to ok. 8 euro na dzień). Na wyspie znajduje się wiele knajpek, więc każdy z pewnością znajdzie coś dla siebie.

Osoby, które nie chcą zwiedzać wyspy na własną rękę i myślą nad skorzystaniem z ofert biur podróży, muszą liczyć się z kosztem ok. 15-30 euro w zależności od wycieczki.

 

>>>ZOBACZ TAKŻE: Najpiękniejsze plaże świata.

 

Santorini

 

Wydawać się może, że to właśnie ateński Akropol jest symbolem Grecji. Jednak Ci, którzy mieli przyjemność spędzić czas na jednej z cykladzkich wysp wiedzą, że nie jest to prawda.  Dla nich Grecja będzie kojarzyć się z oślepiająco białymi domkami zawieszonych na zboczach stromych skał, z błękitnymi kopułami na szczycie. Mowa oczywiście o Santorini, prawdziwym raju na Ziemi.

 

Fira

 

Stolica wyspy jest drugim (zaraz za Oia) najczęściej odwiedzanym miastem na wyspie. Miasteczko rozpościera się na klifie na wysokości 300 m i można odnieść wrażenie, że jest tam zawieszone. Nie jest skomplikowanym architektonicznie miastem. Tak jak wszystkie pozostałe miasteczka, składa się z 3 równoległych do siebie ulic oraz paru, które je przecinają w poprzek. Główna ulica to ta, po której poruszają się samochody i autokary. Tutaj znajduje się Stary Port, do którego przybywają wielkie, wycieczkowe statki, ale nie mogą dobić do samego brzegu. Do portu prowadzą dwie drogi: schody oraz kolejka linowa. Chętni na zjazd kolejką w dół, między godziną 16:00 a 17:00, muszą się liczyć z kolejkami. Wszystko za sprawą pasażerów ogromnych statków, którzy spieszą na dół portu by zdążyć na kurs powrotny statku. Schody, czyli drugi sposób poruszania się po Firze, liczą ponad 600 stopni! Poza tym, trzeba nimi spacerować w pełnym słońcu oraz uważać, by nie poślizgnąć się i nie upaść na śliskich stopniach. Można również skorzystać z miejskiej taksówki, jaką jest przejazd na osiołku. W centralnym miejscu Firy znajduje się taras widokowy, z zapierającym dech w piersiach widokiem na całą kalderę. Również w tym miejscu możemy podziwiać Ortodoksyjny Sobór Metropolitalny, czyli katedrę ortodoksyjną. Budynek został wybudowany w 1956 r., ale w wyniku trzęsienia ziemi jej pierwotna część została zniszczona. Idąc dalej w głąb miasta, trafimy na tzw. „złotą uliczkę”. Skąd taka nazwa? Właśnie tam znajdują się sklepy z ekskluzywnymi markami, między innymi Chanel, Prada, Gucci, Rolex. Na samej górze miasteczka znajduje się ważny budynek sakralny – Katolicka Katedra Santorynu pod wezwaniem Świętego Jana Baptysty. Poza malowniczą i imponującą dzwonnicą, Polaków odwiedzających to miejsce może zaskoczyć ikona przedstawiająca Matkę Boską, która do złudzenia przypomina… Matkę Boską Częstochowską. W stolicy wyspy znajdziemy również wiele muzeów, np. Muzeum Archeologiczne, w którym można zobaczyć wiele eksponatów z różnych epok i efekty wykopalisk, które przedstawiają bogatą historię wyspy oraz Santoryńskie Muzeum Folkloru, gdzie zobaczymy klasyczną lokalną winiarnię, zbiory przedstawiające tradycyjne wyroby stolarzy, szewców, książki i manuskrypty pochodzące z wyspy oraz galeria sztuki, która w swoich kolekcjach posiada obrazy słynnych malarzy.

 

Firostefani

 

Odległość między Firą a Firostefani to zaledwie jeden kilometr, który można przemierzyć alejką, która wiedzie do stolicy wyspy, nad samym klifem. Dosłownie nazwa tej miejscowości oznacza „Koronę Firy”, która jest bardzo adekwatna. Można stwierdzić, że Firostefani jest pewnego rodzaju zwieńczeniem wycieczki po stolicy wyspy. Kilkunastominutowy spacer nad samym klifem daje niezapomniane przeżycia i możliwość zrobienia wielu wspaniałych zdjęć.

 

Oia (wymawiane „Ija”)

 

To właśnie to miejsce jest najczęściej fotografowanym miejscem na całej wyspie i widnieje na większości pocztówek i zdjęć przedstawiających nie tylko Santorini, ale także całą Grecję. Mawia się, że Oia jest miastem artystów, malarzy, rzeźbiarzy, i że nie ma serca, które nie zostałoby poruszone tamtejszymi widokami, z czym zgadzamy się w stu procentach. Razem z Firą, Oia jest najbogatszym miastem wyspy, w którym przepych i bogactwo widać na każdym kroku: w postaci marmurowej drogi czy tzw. domów kapitańskich.  Właśnie w tym miasteczku mieści się najczęściej fotografowany kościół pod wezwaniem Św. Mikołaja, czyli patrona rybaków oraz słynny wiatrak znajdujący się przy końcu miasteczka, tuż nad klifem.

W samym centrum miasta stoi bardzo popularny, zwłaszcza wśród par, które zamierzają się w nim pobrać, kościół Panagia Platsani. Spotkał go taki sam los, jak w przypadku ortodoksyjnej katedry w Firze – obie budowle runęły w 1956 r. podczas trzęsienia ziemi. Po tym wydarzeniu, kościół wybudowano od podstaw, ale w zupełnie innym miejscu niż wcześniej, ze względu na miękką skałę wulkaniczną, która nie była wystarczająco stabilna. Fani morza mogą zwiedzić Muzeum Morskie, natomiast ci, którzy nie są zwolennikami morskich atrakcji, w budynku muzeum mogą ochronić się przed uciążliwymi promieniami słonecznymi.

Czerwona plaża – ta niezwykła plaża znajduje się w pobliżu miejscowości Akrotiri, około 12 km od Firy. Co w niej takiego niezwykłego? Ano to, że piasek znajdujący się tam to wulkaniczny żwirek w odcieniach czerwieni i czerni. Wyjątkowe jest również to, że samo położenie plaży całkowicie urzeka, gdyż znajduje się ona między skałami. Trzeba jednak pamiętać, że nie ma tam zamontowanych prysznicy. Za to inne udogodnienia w postaci wypożyczalni leżaków i parasoli oraz sklepiku spożywczego, są jak najbardziej dostępne.

Zachód słońca – oglądanie tego zjawiska jest bardzo popularną formą rozrywki. Niektórzy przybywają na wyspę tylko i wyłącznie w tym celu! Najlepszym miejscem na podziwianie zachodu jest Oia, gdzie zachodzące, czerwone słońce pięknie się odbija w białych domach. Prawie wszystkie kawiarnie czy restauracje na wyspie mają chociaż mały dostęp do widoku na kalderę. Równie popularnym zwyczajem są również rejsy po kalderze w trakcie zachodzącego słońca.

 

>>>SPRAWDŹ: Interesuje Cię jakie są najdroższe hotele na świecie? Zobacz nasz artykuł!

Wypoczynek

Miejsca, w których warto wypocząć:

• Kalives – niewielka miejscowość wypoczynkowa na półwyspie Chalkidiki; w pobliżu znajduje się starożytne miasto Olintos

• Leptokaria – miejscowość wypoczynkowa, która możne stanowić świetną bazę wypadową do zwiedzania części kontynentalnej (Saloniki, Filippi, Meteory)

• Olimpic Beach – niewielka miejscowość nad Morzem Egejskim położona u stóp Olimpu o szerokiej plaży oraz deptaku ciągnącym się do miejscowości Paralia

• Paralia – miejscowość typowo turystyczna z licznymi knajpkami

• Petalidi – miasteczko położone w zatoce otoczone gajem oliwnym na Półwyspie Peloponeskim; można stamtąd wyruszyć na zwiedzanie Sparty, starożytnego miasta Messini, a nawet Myken i Epidauros

• Siviri – niewielka miejscowość słynąca z piaszczystej plaży oraz przepięknych zachodów słońca

 

Najpiękniejsze plaże:

• Paleokastritsa (Korfu) – różnorodne plaże piaszczyste, żwirowe oraz kamieniste

• Balos (Kreta) – plaża piaszczysta, gdzie można czasem spotkać różowe odcienie piasku

• Porto Katsiki (Lefkada) – plaża piaszczysto-kamienista w otoczeniu wapiennych klifów

• Czerwona plaża (Santorini) – plaża żwirowa w odcieniach czerwieni oraz brązu otoczona wysokimi klifami

• Kalo Livadi (Mykonos) – piaszczysta plaża, jedna z najdłuższych na wyspie

 

Gdzie najlepiej uprawiać sporty wodne:

• plaża Prasonisi (Rodos, półwysep Parasonisi) – najpopularniejszy ośrodek windsurfingowy i kitesurfingowy w Europie

• plaża Elia (półwysep Chalkidiki, miejscowość Sithonia) – tworzy idealne warunki do nurkowania

• Vasiliki (Lefkada) – miejscowość dająca możliwość uprawiania windsurfingu pod okiem instruktorów

• Vasillias (Skiathos) – miejsce, w którym można spróbować swoich sił na nartach wodnych oraz w wakeboardingu

 

>>>SPRAWDŹ: Komunikacja publiczna w Grecji!